بررسی همبستگی تعداد دندانهای از دست رفته به عنوان شاخصی از سلامت دهان، با ظرفیت آنتی اکسیدانی کل بزاق کامل غیرتحریکی

چکیده مقدمه: از دست رفتن سلامت دهان نقش بسزایی در افت کیفیت زندگی افراد جامعه ایفا می کند. نگرانی های اخیر از تاثیر سوء بهداشت دهانی ضعیف و از دست دادن دندانها بر خطر ابتلا به بدخیمی های سر و گردن، حوزه جدیدی در تحقیقات بهداشت دهان و دندان گشوده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط ظرفیت آنتی اکسیدانی کل بزاق کامل غیر تحریکی با تعداد دندانهای از دست رفته انجام گرفت. روش بررسی: در این مطالعه از بین مراجعین به کلینیک دانشکده دندانپزشکی شهید صدوقی یزد ۹۰ نفر داوطلب با حدود سنی ۳۰ تا ۴۹ سال شرکت نمودند. تعداد دندانهای از دست رفته در این افراد که فاقد هرگونه بیماری سیستمیک، ضایعه دهانی، و سابقه مصرف دخانیات بودند، ثبت شده و نمونه بزاق غیرتحرکی از آنها جمع آوری گردید. ظرفیت آنتی اکسیدانی کل در نمونه ها تعیین و رابطه آن با تعداد دندانهای از دست رفته مورد تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: نتایج آزمون ANOVA نشان داد که میانگین دندان های از دست رفته ۵۹/۱±۳۷/۲ و میانگین آنتی اکسیدان توتال بزاق ۹/۴±۲۳/۱۳ است. نتایج حاکی از آن بود که رابطه معکوس معنی داری بین دو شاخص مورد اندازه گیری وجود داشت (۳۳۷/۰-=r و ۰۰۱/۰=P). نتیجه گیری: از دست دادن دندانها می تواند منجر به کاهش ظرفیت آنتی اکسیدانی بزاق و افزایش ریسک وقوع برخی بیماریها از جمله سرطان دهان گردد. واژه های کلیدی: ظرفیت آنتی اکسیدانی کل بزاق، بزاق کامل غیر تحریکی، از دست دادن دندان، سرطان دهان

Keywords:

ظرفیت آنتی اکسیدانی کل بزاق , بزاق کامل غیر تحریکی , از دست دادن دندان , سرطان دهان