مدیریت ریسک زیست محیطی در مقابل مدیریت بحران در سیستان و بلوچستان

رویکرد پایداری برای برنامه ریزی آب و انرژی در منطقه مورد نیاز است. هدف از تحقیق ارائه راهکارها واستراتژی ها برای رسیدن به مدیریت یکپارچه منطقه سیستان و بلوچستان می باشد. روش تحقیق بصورتکتابخانه ایی و با مرور تحقیقات پیشین است . نتایج نشان می دهد برای کاهش خطر خشکسالی تمرکز برتوسعه سیستم های مانیتورینگ و هشدارهای اولیه در سطح منطقه ای ، ملی و حوزه های آبخیز می تواند موثرباشد. برخی تغییرات کوچک در عملیات سد می تواند اثرات بزرگی در پایین دست داشته باشد. عقد توافقنامه احیا مجدد نیروگاه برق - آبی و یا حذف سد باید هدف قرار داده شود. بعد از انجام مطالعات لازم و بررسیهای زیست محیطی باید تصمیم گرفته شود که آیا حذف سد باعث ترمیم منطقه می شود ؟ آیا برداشتن سدبه نفع جوامع محلی و عموم مردم است؟ آیا استفاده از سد اقتصادی است ؟ آیا توافق نامه باعث ترمیم حوضهیا بازسازی حوضه خواهد شد؟ همچنین باید روش های آبیاری با منابع محدود آب با در نظر گرفتن جنبه هایمهندسی و مدیریت زراعی برای کاهش تلفات آب ، کاهش تخریب آب (جنبه های محیطی) را به مردم آموزشداد. شناسایی ریسک ها برای مدیریت ریسک قطعا می تواند بر روی محیط زیست تاثیر بگذارند و مدیریتریسک باعث رفع مشکلات از ریشه شده و دیگر نیاز نیست متحمل بحران های متعدد شده و برای مقابله باآنها به دنبال راه حل های کوتاه مدت و بلند مدت باشیم.

Keywords:

ارزیابی ریسک , مدیریت بحران , بهبود بهره وری مصرف آب کشاورزی , مناطق خشک و نیمه خشک