تحلیل تطبیقی ویژگی‎های جمعیتی در سکونتگاه‎های رسمی و غیررسمی شهر سنندج

Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 302

This Paper With 16 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_URBS-10-40_008

تاریخ نمایه سازی: 20 آذر 1400

Abstract:

سکونتگاه های غیررسمی چالشی بنیادین در شهرنشینی نو به شمار میروند. در برخورد با این چالش، رویکردها و برنامههای گوناگونی بهکار گرفته شده است، ولی بسیاری از برنامهها به دلایل گوناگون ازآن گونه نبود شناخت ویژگیهای این سکونتگاه ها به ویژه ابعاد جمعیتی با کامیابی همراه نبوده است. بررسی‎ها نشان می‎دهد ابعاد اسکان در سکونتگاههای غیررسمی در سنندج بسیار فراتر از میانگین کشوری است و بیش از نیمی از جمعیت شهر را فرا گرفته است. هدف این نوشتار واکاوی شاخصها و ویژگی‎های جمعیتی در سکونتگاه های غیررسمی و همسنجی آن با دیگر سکونتگاه های شهر سنندج است. این پژوهش یک بررسی توصیفی و از گونه اکتشافی است و با کمک دادههای ثانویه (اطلاعات سرشماری در سال‎های ۱۳۸۵، ۱۳۹۰ و ۱۳۹۵) درباره محله‎های سنندج به نتیجه رسیده است. دستاوردها نشان می‎دهد که بیشترین دگرگونی های جمعیتی شهر سنندج دربرگیرنده حجم، آهنگ رشد جمعیت و مهاجرت در سکونتگاه های غیررسمی شکل میگیرد. افزون بر این، از دید ویژگی‎های ایستای جمعیت شامل تراکم در خانوار، تراکم در زمین، چگونگی آموزش، بار تکفل و چندوچونی اشتغال گونه ای ناپایداری و نبود توازن در میان سکونتگاه ها برپاست که همگی میتوانند زمینه‎ساز نمایان شدن دیگر چالش های شهری باشند. راهکار سیاستی نوشتار این است که در فراهم‎آوری و پیشبرد یک رویکرد فراگیر برای برنامهریزی و مدیریت بر پایه بهسازی و بازآفرینی این سکونتگاه ها، توجه به ویژگی‎ها و شاخص‎های جمعیتی آنها بایسته و بنیادین است. نتایج این مقاله، علاوه بر نشان دادن ابعاد و ویژگی‎های مختلف جمعیت در مناطق و محلات سنندج، درس‎های مهمی را برای برنامه‎ریزان و سیاست‎گذاران در مورد سیاست‎های توزیع مجدد جمعیت و مدیریت شهری ارائه می‎دهد.

Authors

سعید خانی

استادیار، گروه جامعهشناسی، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه کردستان، سنندج، ایران.

کیومرث ایراندوست

دانشیار، گروه شهرسازی، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه کردستان، سنندج، ایران.

علیرضا کمالی

دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه شهرسازی، دانشکده هنر و معماری، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران.

مراجع و منابع این Paper:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :
  • Arriaga, E. E. (۱۹۹۹). Ravesh-ha-ye Tahlil-e Jamiaat [Population analysis with ...
  • De Soto, H. (۱۹۸۹). The other path: The invisible revolution ...
  • De Vries, J. (۱۹۹۰). Problems in the measurement, description, and ...
  • Divyani, K. (۲۰۱۱). An ontology of slum for image-based classification, ...
  • Dyson, T. (۲۰۱۹). Jamiaat va Tawse-e (Gozar-e Jamiaat-shenakhti) [Population and ...
  • Keyfitz, N. (۱۹۸۰). Do cities grow by natural growth or ...
  • Khani, S. (۲۰۱۲). Barresi-e tahavolat-e shahr-neshini dar Iran; Gozashte, hal ...
  • Perlman, J. E. (۲۰۱۰). Favela: Four decades of living on ...
  • Perlman, J. E. (۱۹۷۶). The myth of marginality: Urban poverty ...
  • Piran, P. (۲۰۰۲). Poverty alleviation in Sistan & Baluchestan: The ...
  • Piran, P. (۱۹۹۴). Aloonak-neshini dar Iran: Didgah-ha-ye nazari, ba negahi ...
  • Potter, R. B., & Lioyd-Evans, S. (۲۰۰۵). Shahr dar Jahan-e ...
  • Sam Aram, E., & Ebrahim Najafabadi, A. (۲۰۱۴). Jamiaat va ...
  • Statistical Center of Iran (۱۹۵۶-۲۰۱۶). Natayej-e sarshomari-e omomi-e nofos va ...
  • UN-HABITAT (۲۰۰۳). The challenge of slums -Global report on human ...
  • Zebardast, E. (۲۰۰۶). Marginalization of the urban poor and the ...
  • نمایش کامل مراجع