ارزیابی فاکتور های زمینه ساز خودکشی در اجساد ارجاعی به سازمان پزشکی قانونی از سال ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۹

خودکشی، یکی از پدیده های رایج ناهنجار در جوامع غربی و کشور ایران است که درصدی از مرگ ومیر را به خود اختصاص می دهد. این تحقیق با هدف بررسی علل و فاکتور های زمینه ساز خودکشی های منجر به مرگ در اجساد ارجاعی به سازمان پزشکی قانونی استان تهران از سال ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۹ انجام گرفته است. روش کار: این تحقیق یک مطالعه ی مقطعی از نوع توصیفی است. جامعه آماری شامل کلیه اجساد ارجاعی به پزشکی قانونی است. با توجه به هدف ۱۰ سوال تحقیق تدوین شده است. در این تحقیق علل و فاکتور های زمینه ساز بروز خودکشی در سنین و فصول مختلف با توجه به جنسیت و ارتباط آن با روش های مختلف خودکشی، وضعیت تاهل، میزان تحصیلات را مورد سنجش قرار داده ایم. داده های حاصل از این مطالعه با نرم افزار SPSS ۲۶ تحت بررسی های آماری قرار گرفت. یافته ها: سن ۵۰ % مرگ های منجر به خودکشی زیر ۳۲ سال است ۶۹/۲% خودکشی های منجر به مرگ دارای جنسیت مرد و بقیه زن هستند. بیشترین فراوانی ازنظر روش مربوط به روشحلق آویز،گروه سنی جوانان است. بیشترین فراوانی خودکشی های منجر به مرگ در مردان مربوط به گروه تحصیلی دوره راهنمایی و در زنان مربوط به سطح تحصیلات دیپلم وپیش دانشگاهی است. بیشترین فراوانی خودکشی مربوط مجردها و فصل تابستان است. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه خودکشی تحت تاثیر فاکتورهای متعددی مانند؛ سن، جنس، میزان تحصیلات و حتی عوامل جغرافیایی و اجتماعی قراردارد

Keywords:

روش خودکشی , پزشکی قانونی , مرگ.