مقایسه پاسخ یک جلسه فعالیت ورزشی بر شاخص های توان بی هوازی، شاخص خستگی و شاخص توده بدن با تداخل مزاج گرم و سرد

سابقه و هدف: در طب سنتی ایران مزاج شاخصی کیفی است و با توجه به اهمیت نوع مزاج در دستگاه های بدن و اهمیت کنترل اسیدیته بدن در فعالیت های غیرهوازی، در این تحقیق به دنبال این موضوع هستیم که آیا پاسخ یک جلسه فعالیت ورزشی بر شاخص های توان بی هوازی و شاخص خستگی و شاخص توده بدن با تداخل مزاج گرم و سرد در دانشجویان دانشگاه شیراز و دانشجویان دانشگاه ارتش متفاوت است؟ مواد و روش ها: این تحقیق از نوع نیمه آزمایشی بود که بدین منظور تعداد ۳۱ نفر از دانشجویان دانشگاه شیراز و ۲۸ نفر از دانشجویان دانشگاه ارتش بر اساس جدول مورگان و به صورت هدفمند در دسترس بر اساس مزاج که در سال تحصیلی ۹۴-۹۳ مشغول به تحصیل بودند، به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. سپس همه آن ها به فاصله یک هفته دو بار تست رست را به منظور اندازه گیری شاخص های توان بی هوازی و شاخص خستگی انجام دادند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون واریانس چندمتغیره مانوا و نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد تفاوت معنادار بین میانگین توان بی هوازی (۰/۰۰۳=p)، حداکثر توان بی هوازی (۰/۰۵=p) و مجموع توان بی هوازی (۰/۰۰۳=p) بدون در نظر گرفتن نوع مزاج میان دانشجویان دو دانشگاه وجود داشت. از سوی دیگر در تحقیق حاضر شاخص حداکثر توان در دانشجویان دارای مزاج گرم در هر دو دانشگاه بالاتر از دانشجویان دارای مزاج سرد بود اما معنادار نبود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت نوع مزاج به تنهایی بر شاخص های توان بی هوازی و شاخص خستگی تاثیر ندارد. به منظور اظهارنظر قطعی در این زمینه نیاز به تحقیقات بیشتری است.

Keywords:

Exercise , Anaerobic Power , Fatigue Index , Temperament , Mizaj , BMI (Body Mass Index) , Traditional Persian Medicine , ورزش , توان بی هوازی , شاخص خستگی , مزاج , شاخص توده بدنی , طب سنتی ایران