رابطه مزاج با مهارت های ارتباطی در دانشجویان دانشکده پرستاری و مامایی شهر بوشهر

سابقه و هدف: مهارت های ارتباطی به عنوان رفتارهایی مهم، فرد را قادر به تعامل موثر کرده و بیانگر سلامت رفتاری و اجتماعی فرد می باشند. نظر به اهمیت مهارت ارتباطی در کسب مهارت های علمی، این پژوهش با هدف بررسی رابطه مزاج با مهارت ارتباطی در دانشجویان دانشکده پرستاری و مامایی شهر بوشهر در سال ۱۳۹۶ تا ۱۳۹۷ انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی از نوع همبستگی است که بر روی ۳۰۰ نفر از دانشجویان پرستاری و مامایی شهر بوشهر به صورت تمام شماری در سال ۱۳۹۶ تا ۱۳۹۷ انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه های مزاج شناسی مجاهدی (۱۳۹۳) و مهارت ارتباطی کوئین دام (۲۰۰۴) جمع آوری و با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش ۲۲ با ارائه شاخص های توصیفی روش های آمار توصیفی و آزمون های کای-دو، T مستقل و تحلیل واریانس یکطرفه در سطح معنی داری ۰۵/۰ تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: از بین ۳۰۰ دانشجو، مزاج سرد و خشک ۹۴ نفر( د۸/۳۱ nرصد)، مزاج سرد و تر ۹۳ نفر (۳۱/۴درصد)، مزاج گرم و تر ۵۵ نفر (۱۸/۶ درصد) و مزاج گرم و خشک ۵۴ نفر (۱۸/۲ درصد) بودند. میانگین نمره مهارت های ارتباطی بالاتر از حد متوسط بود(۹/۷۲±۱۰۸/۲۱) میانگین نمره مهارت های ارتباطی به ترتیب در دانشجویان با مزاج سرد و تر (۶/۸۴±۱۰۷/۴۸۱)، مزاج سرد و خشک (۱۰/۶۷±۱۰۴/۱)، مزاج گرم و تر (۷/۴۳±۱۱۲/۹۸) و مزاج گرم و خشک (۸/۴۲±۱۱۲/۷۲) بود. بین مزاج دانشجویان با مهارت ارتباطی رابطه معنی داری مشاهده شد؛ به طوری که دانشجویان با مزاج گرم و تر و همچنین مزاج گرم و خشک به نسبت دانشجویان با مزاج سرد و تر و مزاج سرد و خشک از مهارت ارتباطی بالاتری برخوردار بودند (۰.۰۰۱>p). نتیجه گیری: نظر به ارتباط مزاج با مهارت های ارتباطی پیشنهاد می شود توجه به مزاج دانشجویان و برنامه ریزی های لازم در خصوص اصلاح مزاج به منظور افزایش مهارت های ارتباطی دانشجویان در نظر گرفته شود.

Keywords:

Communication Skills , Persian Medicine , Temperament , مهارت های ارتباطی , طب سنتی ایران , مزاج