مقایسه برخی شاخص های عملکردی آمادگی جسمانی مردان گرم مزاج و سردمزاج

سابقه و هدف: مبنای طب سنتی ایران بر پایه مزاج شناسی است. مزاج به عنوان یک فاکتور قابل توجه در ایجاد تفاوت های فردی انسان ها، در عملکرد ورزشی می تواند موثر باشد. هدف این پژوهش مقایسه مزاج های گرم و سرد با توان بی هوازی، آستانه بی هوازی و قدرت بیشینه نسبی است. مواد و روش ها: تحقیق به روش توصیفی روی تعداد ۴۰ نفر از دانشجویان خوابگاهی دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد که حداقل شش ماه فعالیت ورزشی منظم نداشتند و مجرد بودند. داوطلبان، مردان جوان سالم ۱۸ تا ۲۲ ساله بودند که با استفاده از یک پرسشنامه استاندارد، مزاج آنها معلوم شد. تعداد افراد گرم مزاج ۲۱ نفر و سردمزاج ۱۹ نفر بودند. توان بی هوازی با استفاده از تست رست و میزان آستانه بی هوازی از روش Dmax و قدرت بیشینه نسبی به واسطه عضلات همسترینگ با دستگاه بدنسازی پشت ران اندازه گیری شد. یافته ها: تفاوت معنی دار در دو گروه سردمزاج و گرم مزاج درتوان اوج، توان میانگین و حداقل توان بی هوازی (P<۰/۰۵)، قدرت بیشینه (P=۰/۰۱۶) که در افراد گرم مزاج ۰/۰۷±۰/۶۱ کیلوگرم و در افراد سردمزاج ۰/۰۶±۰/۵۴ کیلوگرم بود و همچنین آستانه بی هوازی (P=۰/۰۱۹) که افراد گرم مزاج با میانگین ۴/۹±۱۶۳/۷ ضربه در دقیقه و در افراد سردمزاج با میانگین ۴/۱±۱۶۷/۲ ضربه در دقیقه بود مشاهده شد. نتیجه گیری: مزاج یک تفاوت فردی لحاظ می شود و این تفاوت فردی اثر مستقیمی بر فاکتورهای آمادگی جسمانی دارد. به گونه ای که توان هوازی در افراد سردمزاج بهتر و توان بی هوازی در افراد گرم مزاج بهتر از گروه مقابل خود است و مزاج می تواند متغیر مهمی در امر خصوصی سازی تمرینات ورزشی باشد.

Keywords:

Temperament , Maximum Relative Power , Anaerobic Threshold , Anaerobic Power