مقایسه ی الگوی فعالیت سیستم های مغزی رفتاری، تاب آوری و شیوه های حل مساله در دختران فراری و بهنجار

مقدمه: پدیده ی فرار دختران از خانه علل مختلفی دارد . هدف پژوهش حاضر، مقایسه ی سیستم های مغزی رفتاری، تاب آوری و توانایی حل مساله در دختران فراری و بهنجار است.  روش: پژوهش حاضر یک پژوهش علی- مقایسه ای است و جامعه ی آماری آن را تمامی دختران فراری مراکز اورژانس اجتماعی بهزیستی استان گیلان تشکیل می دهند. از میان این دختران، ۴۰ نفر داوطلبانه با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. گروه بهنجار نیز ۴۰ نفر بودند که از میان دختران دبیرستانی و همچنین دختران مجامع عمومی شهر تالش به شیوه ی تصادفی انتخاب شده بودند. هر دو گروه به پرسش نامه های سیستم های مغزی- رفتاری کارور- وایت، تاب آوری کانر- دیویدسون و حل مساله ی اجتماعی تجدیدنظرشده پاسخ دادند. داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس چندمتغیری (MANOVA) آزمون t دو گروه مستقل تجزیه و تحلیل شد.  یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که فعالیت سیستم فعال ساز رفتاری دختران فراری شدیدتر و سیستم بازداری رفتاری آنها ضعیف تر از گروه بهنجار است. همچنین دختران فراری بیشتر از دختران عادی از سبک جهت گیری منفی به حل مساله ، سبک تکانشی/ بی احتیاط و سبک اجتنابی استفاده می کنند و کمتر از آنها از سبک های جهت گیری مثبت به حل مساله و حل مساله ی منطقی بهره می برند. نمرات تاب آوری دختران فراری نیز کمتر از دختران عادی است. نتیجه گیری: با شناسایی علل موثر بر فرار دختران، می توان دختران در معرض خطر را شناسایی کرد و در سطح فردی و خانوادگی آموزش های لازم را به انان ارائه داد و به این وسیله مانع فرار آنها از خانه و پیامدهای فردی و اجتماعی آن شد.

Keywords:

brain-behavioral systems , resiliency , social problem solving , run away girls