حافظه ی روزمره ی نوجوانان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه؛ قبل و بعد از درمان شناختی- رفتاری

هدف: مشکلات شناختی، به ویژه نقص حافظه، از نشانه های اصلی اختلال استرس پس از سانحه است. بنابراین، هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر درمان شناختی- رفتاری بر عملکرد حافظه ی روزمره ی نوجوانان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه است. روش: نمونه ی پژوهش ۱۲ نوجوان زلزله زده ی دارای تشخیص اختلال استرس پس از سانحه بود که بر اساس نمرات مقیاس تجدید نظر شده ی تاثیر حوادث و مصاحبه ی بالینی ساختار یافته انتخاب و به صورت تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل جای داده شدند. اعضای گروه آزمایش در ۱۰ جلسه ی درمان شناختی- رفتاری شرکت کردند، در حالی که اعضای گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. برای سنجش حافظه ی روزمره از ویراست سوم آزمون حافظه ی رفتاری ریورمید استفاده شد که شرکت کنندگان در پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری آن را انجام دادند و داده های حاصل از آن با استفاده از روش تحلیل واریانس مختلط تحلیل شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که درمان شناختی- رفتاری منجر به بهبود معنادار شاخص حافظه ی کلی، کلامی و حافظه ی مربوط به آینده می شود، اما این درمان تاثیر معناداری بر سایر شاخص های اصلی حافظه ی روزمره ندارد. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش شواهدی دال بر تاثیر مثبت درمان شناختی- رفتاری بر بازتوانی شناختی بیماران مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه فراهم می آورد.

Keywords:

Posttraumatic Stress Disorder (PTSD) , Everyday Memory , Cognitive Behavior Therapy , Adolescents , نوجوانان , اختلال استرس پس از سانحه , رفتاری , درمان شناختی , حافظه روزمره