بررسی اثر ارجاع به خود و ارجاع به دیگری در پردازش صفات مثبت و منفی

هدف: در پردازش اطلاعات، «خود » یک ساختار شناختی خاص شناخته می شود. یکی از پدید ههایی که در این زمینه مورد توجه قرار گرفته، نوعی سوگیری حافظه به نام اثر ارجاع به خود است. هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر ارجاع به خود و ارجاع به دیگری در پردازش صفات مثبت و منفی است. روش: در این پژوهش نمون های متشکل از ۱۵۰ دانشجوی دختر از دانشگاه تهران به طور داوطلبانه شرکت کردند. در مرحله اول، دوگروه از اجرای تکلیف فراخنای حافظه، پس خوراند (مثبت یا منفی) دریافت کرده و یک گروه به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شدند. پس از اجرای تکالیف ارجاع به خود و ارجاع به دیگری، یک تکلیف بازشناسی برای صفاتی که قبلا در ارجاع به خود و ارجاع به دیگری رمزگردانی شده بود اجرا شد. یافته ها: تجزیه داده ها با یک طرح تحلیل واریانس سه عاملی نشان داد که صفات مثبت نسبت به صفات منفی و صفات خودارجاع نسبت به صفات دیگر ارجاع با سرعت بیشتری رمزگردانی و بازشناسی می شوند. اثر پس خوراند فقط درگروهی مشاهده شد که پس خوراند مثبت دریافت کرده بودند. سرعت رمزگردانی در این گروه بیشتر از گروه کنترل بود. نتیجه گیری: به نظر می رسد، پردازش اطلاعاتی که به خود مربوط می شوند و نیز پردازش اطلاعات مثبت و منفی تحت تاثیر محتوای خودپنداره و اهداف انگیزشی هستند و خود در ثبت و ذخیره و بازیابی اطلاعات نقش اساسی دارند.

Keywords:

Self-Reference Effect , Feedback , Negative and Positive Traits , اثر ارجاع به خود , سطح پردازش , پردازش خود