مقایسه اثر بخشی و عوارض جانبی ترازودون و نورتریپتیلین در بیماران میانسال مبتلا به اختلال افسردگی اساسی غیر پسیکوتیک

هدف: هدف این مطالعه، بررسی و مقایسه اثر بخشی و عوارض جانبی نورتریپتیلین و ترازودون در درمان افراد میانسال مبتلا به اختلال افسردگی اساسی غیر پسیکوتیک بود که با استفاده از روش کارآزمایی بالینی تصادفی دوسو کور انجام شد. روش: ۳۰ بیمار ۴۰ تا ۶۰ ساله که بر اساس ملاک های تشخیصی DSM-IV و مقیاس سنجش افسردگی همیلتون (HDRS) (با حداقل نمره ۲۰) به اختلال افسردگی اساسی و غیر پسیکوتیک مبتلا بودند، انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه ۱۵ نفره تقسیم شدند و طی هشت هفته با مصرف روزانه۱۰۰-۲۵ میلی گرم نورتریپتیلین یا ۳۰۰-۷۵ میلی گرم ترازودون تحت درمان قرار گرفتند. یافته ها: یافته ها نشان داد که هر دو دارو در درمان اختلال افسردگی اساسی موثرند. عوارض جانبی ترازودون و نورتریپتیلین یکسان می باشد، اما ترازودون با سرگیجه وضعیتی موقت همراه است، در حالی که نورتریپتیلین منجر به کاهش میل جنسی، خشکی واژن و افزایش وزن می گردد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش، به نظر می رسد که مصرف ترازودون در بیمارانی که قادر به تحمل عوارض آنتی کولینرژیک و یا افزایش وزن نیستند، ارجحیت دارد. با این حال به عقیده پژوهشگران این مطالعه، توصیه به مصرف ترازودون و یا نورتریپتیلین در بیماران میانسال مبتلا به افسردگی اساسی غیر پسیکوتیک، به سایر شرایط بیمار نیز وابسته است. 

Keywords:

نورتریپتیلین , مقایسه اثربخشی و عوارض جانبی , مقیاس سنجش افسردگی همیلتون , عوارض جانبی نورتریپتیلین و ترازودون , بیماران میانسال مبتلا , اختلال افسردگی اساسی , ترازودون