آیا اختلالات روانی در زنان شایع تر است؟

نتایج نشان داد که گروهی از دانشجویان که تصور می کردند کودک دختربچه است،بیشتر از جدول ۳-توزیع فراوانی و درصد شیوع اختلال روانی در افراد ۱۵ سال و بالاتر(مورد مطالعه در چند استان کشور بر اساس پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ-۲۸) به تفکیک جنس در سال ۱۳۷۸) به نقل از:نوربالا و همکاران(۱۳۸۰) واژه هایی نظیر«آرام و منفعل»برای توصیف او استفاده کرده بودند؛ضمنا جنسیت دانشجویان نیز در پاسخ هایی که می دادند موثر بود(کوندرای و کوندرای،۱۹۷۶). سوالی که در این رابطه مطرح می شود این است که اولین مبتلایان توصیف شدهء بیماریهایی نظیر اسکیزوفرنی و افسردگی مرد بوده اند یا زن؟آیا برای توصیف ملاک های بیماری های مختلف از جمله اختلالات خلقی،شخصیتی و سایر اختلالات، هیچ توجهی به جنسیت فرد مبتلا شده است؟و آیا اصلا نیازی هست کهبرای تعیین ملاک های تشخیصی یک بیماری،جنسیت نیز به عنوان عامل تاثیرگذار در نظر گرفته شود؟ آنچه قطعی به نظر می رسد،وجود تفاوتهای جنسی مهم در برخی از اختلالات روانپزشکی از جمله اختلال افسردگی اساسی، اختلالات اضطرابی،اختلالات شبه جسمی (somatoform) و اختلالات تجزیه ای (dissociative) است. سوالی که در اینجا مطرح می شود این است که آیا تفاوتهای اپیدمیولوژیک در زنان و مردان به علت اختلاف در پسیکوپاتولوژی آنهاست و یا نتیجهء اشتباه و سوگیری در ارائهء تعریف،گذاشتن تشخیص و نحوهء ارزیابی در تحقیقات می باشد؟ برای مثال،آیا نسبت بالاتر اختلال شخصیت نمایشی (histrionic) و اختلال شخصیت وابسته (dependent) در زنان،اختلالی واقعی و ناشی از پسیکوپاتولوژی متفاوت بین دو جنس است؟ و یا چون خصوصیات این دو اختلال شخصیت تا حدی شبیه صفات کلیشه ای زنانه است،در زنها بیشتر تشخیص گذاشته می شود؟و آیا اگر ملاک های تشخیصی در این اختلالات مطابق با جنسیت تنظیم شود، نتایج اپیدمیولوژیک متفاوت نخواهد بود؟و کدام یک به واقعیت نزدیک تر است؟در هر حال روندی که در حال پیشرفت است،توجه به عواملی نظیر فرهنگ،نژاد و جنسیت در سیستم های تشخیص گذاری اختلالات روانپزشکی از جمله سیستم طبقه بندی DSM است.

Keywords:

اختلال , افسردگی , زنان , شیوع , اختلالات روانی , جنسی , جنسیت , مردان , اختلالات روانی در زنان , شیوع اختلالات روانی