تاثیرات استرس دمایی بر ترمیم بافتی بازوی ستاره شکننده Ophiocoma scolopendrina (Lamarck, ۱۸۱۶)

هدف: هدف از این مطالعه بررسی تاثیرات استرس دمایی بر روند بازسازی بازوی ستاره­ی شکننده Ophiocoma scolopendrina و مقایسه­ی آن با روند بازسازی در دمای طبیعی بود. مواد و روشها: در این پژوهش، ستاره­های شکننده O. scolopendrina جمع آوری شده از جزیره قشم به کمک محلول ۵/۳ درصد MgCl۲.۶(H۲O)  بی­حس شدند و دو بازو از هر نمونه ستاره قطع شد. نمونه­ها به ۶ دسته تقسیم شدند: سه آکواریوم برای نمونه­های شاهد (دمای ۲۵ درجه سانتی­گراد) و سه آکواریوم برای نمونه­های تیمار استرس دمایی (دمای ۳۲ درجه سانتی­گراد). سپس مجددا در بازه­های زمانی ۲۴ و ۷۲ ساعت، ۱۴ و ۲۱ روز پس از نخستین برش بازو، نمونه­گیری انجام شد. نمونه­ها پس از فیکس و دکلسیفای شدن، رنگ­آمیزی و توسط میکروسکوپ نوری بررسی شدند. نتایج: بررسی­های بافتی روند بازسازی در نمونه­های تیمار استرس دمایی نشان داد که سرعت بازسازی در آن­ها تا روز چهاردهم، بیش تر از نمونه­های شاهد می­باشد اما ازاین بازه زمانی به بعد تحمل دما خارج از توان آن­ها بود و منجر به آتوتومی و تخریب دیسک این ستاره­های شکننده شد. ازطرفی یکی از نتایج جالب، آن بود که ستاره­های شکننده­ی تحت استرس دمایی، بازوی مینیاتوری خود را در زیر اپیدرم پوشاننده­ی محل جراحت بازسازی کردند که شاید مکانیسمی برای حفاظت از بازوی بازسازی شده ظریف و حساس این گونه بوده باشد. نتیجهگیری: نمونه­های تیمار استرس دمایی، به علت افزایش سرعت متابولیسمی، سرعت بیش تری در فرآیندهای ترمیم و بازسازی از خود نشان دادند اما با طولانی شدن بازه زمانی، ستاره­ها دچار اتوتومی شده و از بین رفتند.  

Keywords:

استرس دمایی , بازسازی , ساختار بافتی , تغییر اقلیم , ستاره شکننده