سنگدانه های با چگالی در محدوده 30 تا 1000 کیلوگرم بر متر مکعب را سبکدانه می نامند که عمدتا دارای منشا معدنی هستند اگر چه می توان سبکدانه های صنعتی را مصالح با منشا آلی نیز تولید نمود. سبکدانه های با منشا معدنی را می توان به دسته سنگدانه های طبیعی مانند پومیس، اسکریا، و رادیولاریت و دسته سنگدانه های صنعتی مانند پرلیت، ورمیکولیت و رس منبسط شده تقسیم نمود. بر مبنای چگالی سنگدانه ها، سبکدانه های طبیعی و مصنوعی به ترتیب در محدوده 1000-600 کیلوگرم بر مترمکعب و 700-30 کیلوگرم بر مترمکعب تقسیم می شوند. به دلیل آنکه میان چگالی سبکدانه ها، چگالی بتن سبک ساخته شده از آنها و مقاومت بتن سبک رابطه مستقیمی وجود دارد و علاوه بر آن چون خواص عایق حرارتی سبکدانه مسقیما وابسته به چگالی آن است، شناخت این رابطه می تواند به عنوان معیاری مناسب برای انتخاب نوع سبکدانه ها محسوب شود. جایگزینی بتن سبکدانه به جای مصالح سنتی بنایی مانند آجر باعث سبکی و عایق حرارت شدن می شود که این به نوبه خود مهمترین دلیل برای کاهش میزان مصرف فولاد و نیز کاهش مصرف انرژی ساختمان است. منابع سبکدانه معدنی کشور محدود هستند و برای تامین نیازهای ساخت و ساز نیاز به 700 میلیون متر مکعب سبکدانه تخمین زده می شود. بنابراین تولید سبکدانه های صنعتی مانند رس منبسط شده شرطی اساسی برای گذر از ساخت و سازهای سنتی به فرایندهای صنعتی است.