رویکرد سیاسی-حقوقی؛ صلح پست مدرن بر مبنای سازنده گرایی

بحث دگرگونی در روابط بین الملل، تحول در انگارگان مختلف از جمله صلح را گریز ناپذیر ساخته است. فرآیند جهانی شدن در این زمنیه تاثیر شگرفی داشته است. لذا کندوکاو در مفهوم صلح از منظر دنیای جدید- پست مدرن- در ابعاد سیاسی و حقوقی مطلوب و جالب به نظر می رسد. اهمیت صلح در دنیای پست مدرن احیای بازیگران قدیم با دستور کار جدید در سیاست و بازآفرینی زبانی و کلامی افراد و گروه های رانده شده به حاشیه و تلاش برای پذیرش گروه های جدید و شناخت شبکه درهم بافته تعامل ها و تقابل ها است. به رغم برخی پیچیدگی ها، تجزیه و تحلیل پست مدرنیزم با استفاده از سازه های زبانی مناسب به نظر می رسد. در یک دیدگاه شکاکانه پست مدرنیزم تفکر کم تحرک و ایستایی محسوب شود چه به منزله انکار اصول مطلق، دست شستن از جستجوی بشری برای حقیقت (ضدیت با انگارگان حقیقت محور)رد اومانیسم، معرفت تاریخی، دانش مدرن، سازمان عقلی و انکار بنیادها و شالوده هاست. اما اتخاذ چنین دیدگاهی به منزله ی واگذاری (امور)، عزلت طلبی و رها کردن مسئولیت و تلقی گسست رادیکال از مدرنیته است.

Keywords:

رویکرد سیاسیحقوقی , پست مدرن , اومانیسم