تحلیلی بر نقش محیط کالبدی بر رفتار شهروندان در بافت فرسوده کلان شهر تبریز (مطالعه موردی: محله بهار شرق)

این پژوهش با تحلیل مفهومی رابطه میان فضا و اخلاق و رفتار شهروندان، رویکرد فضا محور در مدیریت رفتارهای شهری را به بحث می گذارد و به بررسی تاثیر معیارهای کالبدی و بصری بر میزان اخلاق محور بودن بافت فرسوده شهری با تاکید بر محله بهار شرق کلان شهر تبریز می پردازد. روش تحقیق توصیفی- همبستگی بکار گرفته شده در این پژوهش از نوع کاربردی می باشد و ۳۸۴ نفر با ضریب اطمینان ۹۵ درصد به عنوان حجم نمونه با استفاده از مدل کوکران از افرادی که تجربه حضور و قدم زدن در محله را داشته اند انتخاب شده اند. گردآوری داده ها (۱۸ شاخص کالبدی- بصری) به صورت پیمایشی (داده های اولیه) و با استفاده از مصاحبه و پرسش نامه می باشد که به صورت خوشه ای میان دو گروه زنان و مردان توزیع شد. برای ارزیابی و پردازش داده ها از شیوه های آماری توصیفی و استنباطی، در قالب نرم افزار spss وهمچنین به منظور رتبه بندی رفتارها از نرم افزار Topsis استفاده شده است. و نتایج به دست آمده نشان می دهد که بین طرح کالبدی مکان و نوع رفتار تفاوت معناداری وجود داشته و بین رفتارهای مثبت در چهار قرارگاه رفتاری نیز تفاوت معناداری مشاهده شده و طرح کالبدی محیط سبب تقویت رفتارهای مثبت شده است. بیشترین تفاوت در رفتار مثبت مربوط به قرارگاه شهید برگی و مخابرات بوده است ولی بین رفتارهیا منفی در مجموع چهار قرارگاه رفتاری تفاوت معنی داری مشاهده نشده اما قرارگاه مخابرات و قرارگاه شهید برگی تفاوت معناداری در رفتارهای منفی داشته اند که حداقل رفتار منفی در مخابرات و حداکثر رفتار منفی در شهید برگی ثبت شده است.

Keywords:

طراحی شهری , معیارهای کالبدی و بصری , اخلاق و رفتارهای شهری , بافت فرسوده شهری , کلان شهر تبریز , محله بهار شرق