رابطه توسعه پایدار و حمل و نقل شهری (مطالعه موردی: شهر پیرانشهر)

روند سریع توسعه شهرنشینی منجر به افزایش تقاضا برای زیرساخت ها نظیر تامین آب آشامیدنی، شبکه برق و ایجاد امکانات حمل ونقل و... شده است. افزایش نیاز روزافزون به توسعه بخش حمل و نقل به عنوان یکی از ارکان اساسی توسعه یافتگی ضرورت دستیابی به حمل و نقل پایدار را تقویت می نماید. یک سیستم حمل ونقل پایدار نیازمند فعالیت هایی بیش از کنترل آلودگی هوا، ترافیک یا کاهش مصرف سوخت است و بررسی ها نشان داده که هیچ راهکار منفردی برای حل مشکلات پیچیده حمل ونقل وجود ندارد و رفع چنین مشکلی، نیازمند یک سازوکار جامع، پویا و قابل اطمینان است. هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه توسعه پایدار با حمل و نقل شهری در شهر پیرانشهر می باشد. که به روش توصیفی-تحلیلی و به صورت کتابخانه ای و میدانی انجام شده است که جهت بررسی اهداف پژوهش از پرسشنامه استفاده شده است. در انتها به نتایج تحقیقی و همچنین جمع بندی آن پرداخته می شود. نتایج نشان داد که ۱۵ درصد پاسخگویان دارای رضایت زیاد و ۲۰ درصد دارای رضایت متوسط از سیستم حمل و نقل شهر پیرانشهر داشتند و همچنین ۴۰ درصد پاسخگویان اعلام کردند که برای سفر های درون شهری از تاکسی، ۲۸ درصد از خودروی شخصی، ۳۲ درصد پیاده روی استفاده می کنند. با توجه به نتایج می توان گفت که به منظور توسعه پایدار، بایستی سیستم حمل و نقل با آن همسو باشد.

Keywords:

توسعه پایدار , حمل و نقل , توسعه , پیرانشهر