حق داشتن وکیل در حقوق ایران و انگلیس

وکیل مدافع شخصیتی است که در دعاوی حقوقی یا جزایی از طرف یکی از اصحاب دعوا در دادگاهوظیفهی دفاع یا پیشبرد پروندهی او را بر عهده دارد؛ اهمیت داشتن وکیل برای اجرای عدالت تا بهآنجاست که امروزه یکی از اصلی ترین معیارهای سنجش عدالت دستگاه قضایی در جوامع، حق دفاع وداشتن وکیل و آزادی و استقلال وکلا در انجام وظایف حرفه ای می باشد زیرا عدالت واقعی محققنمی گردد مگر اینکه اصحاب دعوی و وکلای آنان بتوانند بدون هیچ ترس و واهمه ای اظهارات ومدافعات خود را آزادانه بیان نمایند و قاضی نیز بتواند با استقلال تمام تصمیمات لازم را اتخاذ نماید. حقداشتن وکیل و عقد وکالت که بنای عقلا ضرورت داشتن آن را ایجاب می کند در اسلام نیز مانند دیگرعقود امضایی مورد قبول شارع مقدس اسلام قرار گرفته است. این حق در اصل ۳۵ قانون اساسی جمهوریاسلامی ایران به عنوان یکی از اساسی ترین حقوق طرفین دعوا پذیرفته شده است. به موجب مصوبه مورخ۱۳۶۹/۱۰/۱۱ مجمع تشخیص مصلحت نظام اصحاب دعوی حق انتخاب وکیل را دارند و کلیهدادگاه هایی که به موجب قانون تشکیل می شوند مکلف به پذیرش وکیل می باشند؛ قوام نظام حقوقیکامن لا که مبتنی بر عرف است، نتیجه اعتماد به قضات عادلی است که از بین وکلایی انتخاب می شوندکه سالیان متمادی امتحان فضیلت، اثبات لیاقت و دانش را دادهاند و در فن وکالت و عمل قضایی، طیتشریفات خاص و مشقت های زیاد برای اثبات لیاقت خود در این حرفه پرمسئولیت ورزیده و کارآزمودهشده اند. با توجه به لازم الاجرا بودن کنوانسیون اروپایی حقوق بشر در حوزه اروپا و پیوستن انگلستان به آن،حق دسترسی به وکیل به عنوان یک حق اساسی پذیرفته شده است.

Keywords:

وکیل , دادرسی عادلانه , حق دفاع , دادرسی