سنجش حقوق بشر اومانیستی و تطبیق آن با منابع اسلامی

حقوق بشر اومانیستی غرب بر مبنای نظریه ای خاص مبتنی است که می توان به خردباوری، فردگرایی، حقوق طبیعی و تکیه برقراردادهای اجتماعی اشاره کرد. مبانی کلامی دخیل در نظام حقوقی اسلام در ارتباط با حقوق بشر پرداخته و بیان می دارد: درسنت اسلامی، حق بر اساس منابع و متون دینی تعریف می گردد. بر همین اساس از مفهوم غربی آن (right) ممتاز می شود. براساس دیدگاه اسلام، انسان برحسب فطرت الهی، خدامحور است و ازاین رو هم دارای حقوق فطری و هم دارای مسئولیت هایفطری است و از طرف دیگر عقل انسانی و خرد وی به گونه ای نیست که در تشخیص ابعاد مختلف روحی خویش خودکفا باشد.در چهارچوب بینش اسلامی است که حیثیت ذاتی انسان مفهوم واقعی خود را پیدا می کند و حقوق طبیعی معنا می یابد، انسانبا کمک نیروی اندیشه ی خود می تواند حقوق بنیادی خویش را از مجموع گزاره های دینی به دست آورد. بر این اساس می توانفهمید که خاستگاه حقوق انسان همان فطرت، نیازها و استعدادهای فطری وی می باشد که یکی از ناسازگاری های عمده بینمبانی اسلام و دیدگاه مدرن در زمینه ی فردگرایی است . هدف از نگارش این پژوهش تطبیق مبانی دینی اسلام با مواد اعلامیهحقوق بشر و همچنین اثبات برتری تعالیم اسلامی در این زمینه است. در این خصوص انسان مداری که یکی از پدیده های مهمدوران مدرن بوده به عنوان مکتب فکری زیربنای حقوق بشر غرب تشریح و ارتباط آن با اصول اسناد حقوق بشر تعیین می گردد.

Keywords:

حقوق بشر , اومانیسم , حقوق طبیعی , هستی شناختی , بینش اسلامی