کارآمدی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر عملکردهای عاطفی و کیفیت زندگی زنان باردار تحت لقاح آزمایشگاهی

مقدمه: ناباروری، و به دنبال آن استفاده از روشهای درمانی نوین، هر دو با مشکلات روانشناختی و خلقی متعددی همچونافسردگی، اضطراب و در نتیجه کاهش کیفیت زندگی همراه است. هدف پژوهش حاضر بررسی کارآمدی درمان مبتنی برپذیرش و تعهد (ACT) بر عملکردهای عاطفی و کیفیت زندگی زنان باردار تحت لقاح آزمایشگاهی بود. روش: این پژوهش از نوع پژوهش های نیمه آزمایشی (طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل) بود. جامعه آماری شامل زنان باردار تحت لقاحآزمایشگاهی شهر مشهد در سال ۱۳۹۷ بود که تعداد ۳۰ نفر از آنها به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب و به صورتتصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. در این پژوهش جهت اندازه گیری عملکرد عاطفی از پرسشنامه هایافسردگی بک (BDI-II) و اضطراب بک (BAI) و برای اندازه گیری کیفیت زندگی از فرم کوتاه پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت استفاده گردید. پس از تشکیل گروه های نمونه، مداخله درمانی طی ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای برای گروه آزمایشاجرا گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به طور معناداری باعث بهبود عملکرد عاطفی وافزایش کیفیت زندگی زنان باردار شده است. نتیجه گیری: استفاده از مداخلات روانشناختی به ویژه درمان پذیرش و تعهد باکاهش شدید اسیب های روانشناختی ناشی از ناباروری و همراه است که میتوان از آن به عنوان روشی سودمند بهره گرفت.

Keywords:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد , عملکرد عاطفی , کیفیت زندگی , لقاح آزمایشگاهی