بررسی اقدامات و سازوکارهای مدیریت منابع انسانی در بحران کووید ۱۹

پس از شیوع ویروس کووید ۱۹ از ارائه مستمر و اثربخش خدمات، حفظ سلامت کارکنان و شهروندان به عنوان چالش های اصلی حوزه نظام اداری یاد می شود. ازاین رو بسیاری از کشورها اقدام به طراحی سازوکارهایی به منظور مواجهه مناسب با این چالش ها نموده اند. سازوکارهایی که می توان آنها را در قالب ۱۰ رویکرد محافظت از کارکنان، استفاده از قابلیت های دیجیتال، شناورسازی ساعت کار، هفته کاری فشرده، دورکاری، کار پاره وقت، تسهیم شغلی، کاهش کار، مرخصی و برنامه ریزی برای آینده طبقه بندی کرد. در ایران همگام با سایر کشورها و با شناسایی اولین موارد ابتلا به ویروس کووید ۱۹، ستاد ملی مبارزه با کرونا و نیز سازمان اداری و استخدامی کشور اقدام به تدوین سازوکارهایی در جهت مدیریت اثربخش منابع انسانی در بخش دولتی نموده اند. بررسی این اقدامات حاکی از آن است که با توجه به خلا بستر و مبانی قانونی مورد نیاز رویکردهای شناورسازی ساعت کار، هفته کاری فشرده، کار پاره وقت، تسهیم شغلی، کاهش کار و برنامه ریزی برای آینده چندان مورد توجه مسئولین امر قرار نگرفته است. کاستی هایی که در کنار نقیصه مهم فقدان اطلاعات دقیق و موثق درخصوص میزان تحقق و اثربخشی رویکردهای مذکور در بازطراحی، اصلاح و تقویت سازوکارهای مدیریت منابع انسانی در موج های احتمالی کرونا و سایر بحران های مشابه باید مورد توجه ویژه مسئولین امر قرار گیرد. در این گزارش پس از بررسی جامع این اقدامات به منظور افزایش تاب آوری نظام اداری کشور و نیز مواجهه مناسب نظام اداره عمومی با موج های بعدی ویروس کووید ۱۹ پیشنهادهایی در جهت تدوین چارچوب و بستر قانونی مورد نیاز رویکرد دورکاری، تامین بسترهای قانونی و فنی مورد نیاز جهت استفاده از قابلیت های دیجیتال، تامین اقلام بهداشتی مورد نیاز کارکنان، طراحی نظام ارزیابی عملکرد کارکنان دورکار، استفاده از رویکرد شناورسازی ساعات کاری به ویژه در کلان شهرها، امکان سنجی و اجرای رویکردهای کار پاره وقت، هفته کاری فشرده و کاهش ساعات کاری، تامین زیرساخت های نهادی مدیریت بحران براساس تجارب حاصل از بحران کرونا و برنامه ریزی برای دوران پساکرونا ارائه شده است.

Keywords:

دورکاری , مدیریت منابع انسانی , نظام اداری , کووید ۱۹