«بررسی تطبیقی اعجاز قرآن در انتساب شرور به خداوند با محوریت آیه ۷۹ سوره نساء از دیدگاه آیه الله جوادی آملی و فخر رازی»

مسئله انتساب شروروحسنات به خداوند،به نوعی از فروع مسئله جبر و اختیار محسوب می شود و مورد توجه قرآن پژوهان و مفسران بسیاری قرار گرفته است. از طرفی هم ، در برخی از آیات ، حسنات و سیئات از جانب خدا بیان شده ؛ از جمله آیه ۷۸ سوره نساء ، اما در برخی از آیات دیگر، میان این دو تفکیک قائل شده و حسنات را از جانب خدا و سیئات را از جانب انسان دانسته اند؛ از جمله در آیه ۷۹ سوره نساء که مورد بحث ما دراین نوشتار می باشد.این تفاوت در انتساب ، تبدیل به یک چالش برای مفسران و علمای علوم قرآنی شده است.در این مقاله به دیدگاه عبدالله جوادی آملی صاحب تفسیر" تسنیم "و فخرالدین رازی صاحب تفسیر"مفاتیح الغیب" . در طی این بحث بیان خواهد شد که از منظر آیه الله جوادی آملی، همه خیرات و شرور از نزد خدای سبحان است و از آنجا که خداوند منشا هر خیر و و رحمتی است، خیرات نه تنها از نزد خداست بلکه از خدا نیز نیز هست ولی شرور فقط از نزد خداست(من عندالله ( ۷۸/نساء)) اما از خدای متعال نیست بلکه سبب قریب آن اعمال خود انسان است؛ در حالی که فخر رازی با پذیرش دیدگاه کسب، اسناد حسنات و شرور به خداوند را حقیقی می داند و اسناد شرور به انسان را از باب "رعایت ادب" و یا "استفهام انکاری" می داند. واژه های کلیدی :اعجاز، انتساب شروربه خدا ، آیه الله جوادی آملی ، فخر رازی

Keywords:

بررسی تطبیقی , انتساب شروربه خدا , آیه الله جوادی آملی , فخر رازی