تاثیر ۸ هفته تمرینات مقاومتی همراه با مکمل آویشن شیرازی بر سطوح سرمی INF-y و TNF-a در مردان مبتلا به کبد چرب غیرالکلی

Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 396

This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

SPORTIAU05_005

تاریخ نمایه سازی: 3 دی 1400

Abstract:

زمینه و هدف: گزارش شده است که تمرینات مقاومتی و مکمل آویشن شیرازی اثرات سودمندی بر فرآیندهای التهابی دارند، از اینرو در پژوهش حاضر به بررسی تاثیر ۸ هفته تمرینات مقاومتی همراه با مکمل آویشن شیرازی بر سطوح سرمی INF-y و TNF-a در مردان دارای کبد چرب غیرالکلی پرداخته شد. مواد وروش کار: در پژوهش حاضر که از نوع نیمه تجربی بود آزمودنی ها به روش نمونه های در دسترس به چهار گروه دارونما، تمرین مقاومتی، مصرف مکمل آویشن شیرازی، تمرین مقاومتی همراه با مصرف آویشن شیرازی تقسیم شدند. برنامه ورزشی شامل هشت هفته فعالیت مقاومتی، هر هفته ۳ جلسه، هر جلسه با شدت ۵۰-۸۰ درصد یک تکرار بیشینه بود. به مدت هشت هفته، روزی سه بار و نیم ساعت قبل از غذا کپسول باریج آویشن شیرازی تجویز گردید. نمونه گیری خونی جهت ارزیابی سطوح سرمی INF-y و TNF-a قبل و بعد از برنامه تمرینی انجام شد. از نرم افزار SPSS و از آزمون آماری تحلیل واریانس یک سویه در سطح معنی داری ۰/۰۵ جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد تمرین مقاومتی به تنهایی و در ترکیب با مکمل آویشن شیرازی سبب کاهش مقادیر مربوط به وزن (بترتیب P<۰/۰۰۱ و P<۰/۰۱)؛ BMI (بترتیب P<۰/۰۰۲ و P<۰/۰۲) نسبت به گروه دارونما شد. با این حال در مقایسه با گروه دارونما، چنین تاثیری معنی داری در ثار مصرف مکمل آویشن شیرازی بر متغیرهای ذکر شده مشاهده نشد (P>۰/۰۵). بعلاوه هشت هفته تمرین مقاومتی، مکمل آویشن شیرازی و تمرین مقاومتی به همراه مصرف مکمل آویشن شیرازی بر سطوح سرمی INF-y و TNF-a اثر معناداری نداشت (P>۰/۰۵). بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش می توان نتیجه گیری کرد که نه تمرین مقاومتی و نه مصرف مکمل اویشن شیرازی ممکن است قادر به بهبود شاخص های التهابی مرتبط با کبد چرب افراد دچار کبد چرب غیرالکلی نباشد. با این حال تائید این فرضیه نیازمند پژوهش های بیشتر است.

Authors

حبیب جابری

دانشجوی کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی، واحد لامرد، دانشگاه آزاد اسلامی، لامرد، فارس

هادی قائدی

استادیار گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد لامرد، دانشگاه آزاد اسلامی، لامرد، فارس

سید علی حسینی

دانشیار گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامی، مرودشت، فارس

ایوب هاشمی

استادیار گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قشم، قشم، هرمزگان