بررسی تاثیر ورزش تفریحی بر اضطراب وافسردگی بیماران پمفیگوس ولگاریس( کار آزمایی بالینی تصادفی در دوره کرونا)

مقدمه : پمفیگوس ولگاریس بیماریتاولیپوستی ومخاطی مزمن ،آزار دهنده با منشاء خود ایمنی بوده و اثرات روانی ناخوشایندی را برفرد میگذارد که اضطراب وافسردگی ازجمله شایعترین آنهاست. از طرفی فعالیت ورزشی اوقات فراغت بعنوان یک روش بدون عارضه ومفید در درمان اضطراب و افسردگی در تحقیقات مطرح شده است. هدف: در این مطالعه هدف بررسی تاثیر فعالیت ورزشی اوقات فراغت بر افسردگی و اضطراب بیماران پمفیگوس میباشد. روش:۷۶ بیمار پمفیگوس ولگاریس وارد مطالعه گردیده و بصورت تصادفی به دو گروه مساوی شاهد ومداخله تقسیم شدند. پرسشنامههای اضطراب وافسردگی بیمارستانی HADS به همراه اطلاعات دموگرافیک، طبی و فردی توسط بیماران تکمیل گردید. مداخله تجربی، شامل فعالیت ورزشی اوقات فراغت به صورت پیاده روی در پارک بمدت ۶۰ دقیقه ،هر هفته سه جلسه و بصورت یک روز در میان به طول۸ هفته اجرا شد. یافته ها:فعالیتهای ورزشی اوقات فراغت باعث کاهش معنیدار اضطراب بیماران گروه مداخله در مقایسه با گروه شاهد پس از ۸ هفته شد (۶.۹۲±۴.۷ vs ۹.۳۱±۴.۹۷, P-value=۰.۰۳) ولی بر روی سطح افسردگی بین دو گروه تاثیرمعنی داری در طی دوره دو ماهه نداشت (۶.۰۳±۴.۶ vs ۷.۷۸±۴.۳, P-value=۰.۰۶۷) هرچنددر گروه مداخله تجربی نسبت به خود در طول زمان تغییرات معنی دار هم در اضطراب وافسردگی گزارش شده است(P-value<۰.۰۳وP-value<۰.۰۰۴) نتیجه گیری :انجام فعالیتهای ورزشی اوقات فراغت مانند ورزش تفریحی پیاده روی میتواند به عنوان یک روش مفید و بدون عارضه برای کاهش اضطراب بیماران پمفیگوس ولگاریس در کنار درمانهای دارویی توصیه شود گرچه ممکن است در طی این دوره دوماهه تاثیری بر میزان افسردگی نداشته باشد.

Keywords:

Recreational sport , Leisure time , Pemphigus vulgaris , Anxiety , Depression , Covid۱۹ , ورزش تفریحی , اوقات فراغت , پمفیگوس ولگاریس , اضطراب , افسردگی , کرونا