بررسی نقش احساس تنهایی و فراهیجان مثبت در پیش بینی امید به زندگی مردان سالمند

مقدمه: با توجه به رشد روزافزون جمعیت سالمندان ایران و مشکلات جسمی و روانی آنان، بررسی امید به زندگی و عوامل مرتبط با آن در سالمندان ضرروی است. در نتیجه، مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش احساس تنهایی و فراهیجان مثبت در پیش بینی امید به زندگی مردان سالمند انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش مردان سالمند سرای سالمندی علی بن ابیطالب نیشابور در سال ۱۳۹۷ بودند. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران ۱۳۲ نفر محاسبه که پس از بررسی ملاک های ورود به مطالعه با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش خرده مقیاس فراهیجان مثبت و پرسشنامه های امید به زندگی و احساس تنهایی بودند. داده ها با روش های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به شیوه گام به گام در نرم افزار SPSS-۲۳ تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که بین احساس تنهایی با امید به زندگی سالمندان مرد رابطه منفی و معنادار (۶۸۶/۰-=r) و بین فراهیجان مثبت با امید به زندگی آنان رابطه مثبت و معنادار (۷۸۷/۰=r) وجود داشت. علاوه بر آن، احساس تنهایی و فراهیجان مثبت به طور معناداری توانستند ۱/۷۴ درصد از تغییرات امید به زندگی سالمندان مرد را پیش بینی نمایند که در این پیش بینی نقش فراهیجان مثبت از احساس تنهایی بیشتر بود (۰۱/۰P<). نتیجه گیری: بر اساس یافته ها و اهمیت امید به زندگی، به مسئولان و متخصصان سرای سالمندان توصیه می گردد که برای ارتقای امید به زندگی مردان سالمند، فراهیجان مثبت آنها را افزایش و احساس تنهایی آنها را کاهش دهند که برای این منظور می توان از اردوهای شاد و متنوع و گفتگو و تعامل با سالمندان استفاده کرد.  

Keywords:

Loneliness , Positive Meta-emotion , Life Expectancy , Elderly , احساس تنهایی , فراهیجان مثبت , امید به زندگی , سالمندان