اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر رضایت زناشویی و انعطاف پذیری شناختی کارکنان متاهل اداره بهزیستی

مقدمه: بهبود ویژگی های روانشناختی کارکنان متاهل اداره بهزیستی با توجه به استرس هایی که تجربه می کنند اهمیت زیادی دارد که از مهمترین ویژگی ها می توان به رضایت زناشویی و انعطاف پذیری شناختی اشاره کرد. هدف این پژوهش تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر رضایت زناشویی و انعطاف پذیری شناختی کارکنان متاهل اداره بهزیستی بود. روش کار: پژوهش حاضر نیمه-آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل همه کارکنان متاهل ادراه بهزیستی شهر ورامین در سال ۱۳۹۵ بودند. از میان آنان ۳۰ نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به روش تصادفی در دو گروه مساوی جایگزین شدند. گروه آزمایش ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای با روش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد باخ و موران آموزش دید. هر دو گروه پرسشنامه های رضایت زناشویی اولسون و فاورز و انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندر وال را در مراحل پیش آزمون و پس آزمون تکمیل کردند. داده ها با روش های تحلیل کوواریانس چندمتغیری و کوواریانس تک متغیری تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد بین گروه های آزمایش و کنترل در هر دو متغیر رضایت زناشویی و انعطاف پذیری شناختی تفاوت معناداری وجود داشت. به عبارت دیگر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به طور معناداری باعث افزایش رضایت زناشویی و انعطاف پذیری شناختی کارکنان متاهل شد (۰۵/۰ ≥ P). نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش مشاوران و درمانگران می توانند برای بهبود رضایت زناشویی و انعطاف پذیری شناختی از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد استفاده کنند.  

Keywords:

Acceptance and Commitment Therapy , Marital Satisfaction , Cognitive Flexibility , درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد , رضایت زناشویی , انعطاف پذیری شناختی