بررسی تاثیر مدل مراقبت مشارکتی بر حمایت اجتماعی و خودکارآمدی عمومی سالمندان

مقدمه: سالمندی در قرن حاضر به دلیل افزایش امید به زندگی و کم شدن میزان تولد در دنیا، به یک پدیده مهم و جهانی تبدیل شده است. سالمندی باعث تغییراتی در میزان حمایت اجتماعی و خودکارآمدی عمومی می شود. به همین دلیل پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر مدل مراقبت مشارکتی بر حمایت اجتماعی و خودکارآمدی عمومی سالمندان شهر ایلام انجام شد. روش کار: کارآزمایی بالینی تصادفی سازی شده حاضر با داشتن گروه های آزمون و کنترل در فاصله های زمانی اندازه گیری قبل از مداخله، یک، دو و سه ماه بعد از انجام مداخله بر روی سالمندان شهر ایلام در سال ۱۳۹۵ انجام شد. تعداد ۸۰ نفر از سالمندان به روش تخصیص تصادفی در دو گروه آزمون (۴۰ نفر) و شاهد (۴۰ نفر) قرار داده شدند. سپس آموزش های مبتنی بر مدل مراقبت مشارکتی در ۵ جلسه ۹۰-۶۰ دقیقه ای و در ۳ ماه اجرا گردید. مدل مراقبت مشارکتی شامل مراحل انگیزش، آماده سازی، درگیری سازی و ارزشیابی می باشد. داده ها با استفاده از پرسشنامه حمایت اجتماعی دوک (Duke Social Support Scale) و پرسشنامه استاندارد خودکارآمدی عمومی (GSE) جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم ازار SPSS۲۰ انجام گردید. یافته ها: یافته های مطالعه حاضر نشان داد که قبل از مداخله بین حمایت اجتماعی و خودکارآمدی عمومی سالمندان گروه آزمون و کنترل تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد (۵/۰ < P) اما بعد از اجرای مداخله، سالمندان گروه آزمون در ماه های دوم و سوم بعد از انجام مداخله از حمایت احتماعی بالاتر و در ماه های اول تا سوم بعد از انجام مداخله از خودکارآمدی عمومی بالاتری برخوردار بودند (۵/۰ > P). همچنین در هیچ کدام از ماه های اندازه گیری قبل و بعد از انجام مداخله، بین حمایت اجتماعی و خودکارآمدی عمومی سالمندان گروه کنترل تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد (۵/۰ < P). نتیجه گیری: با توجه به اینکه اجرای مدل مراقبت مشارکتی باعث افزایش میزان حمایت اجتماعی و خودکارآمدی عمومی سالمندان شده بود، بنابراین اجرای این مداخله پرستاری در ارائه مراقبت های بالینی به سالمندن توصیه می گردد.

Keywords:

Collaborative Care Model , Elderly , Social Support , General Self-Efficacy , مدل مراقبت مشارکتی , سالمند , حمایت اجتماعی , خودکارآمدی عمومی