اثربخشی گشتالت درمانی بر راهبردهای تنظیم شناختی هیجان بیماران مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر: یک مطالعه موردی

مقدمه: توجه به حالات روانشناختی بیماران مبتلا به سندروم روده تحریک­پذیر به دلیل تاثیر نیرومند بر سیر و پیش­آگهی و درمان بیماری بسیار مهم است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی گشتالت درمانی بر راهبردهای تنظیم شناختی هیجان بیماران مبتلا به سندروم روده تحریک­پذیر صورت گرفت. روش: پژوهش حاضر جزء طرح های آزمایشی تک موردی با خط پایه چندگانه ناهمزمان بود. در این پژوهش ۲ نفر از بیماران مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر مراجعه­کننده به مطب­های روان پزشک، درمانگاه پردیس، بیمارستان فقیهی و درمانگاه شهید مطهری شهر شیراز از شهریور تا آذر ماه سال ۹۸ به شیوه نمونه­گیری هدفمند انتخاب شدند و با استفاده از پرسشنامه راهبردهای تنظیم شناختی هیجان (۲۰۰۱) پیش­آزمون اجرا شد. سپس برای بیماران به مدت ۸ جلسه گشتالت درمانی اجرا شد. در پایان برای هر دو بیمار پس­آزمون اجرا شد و داده­ها با استفاده از نرم­افزار SPSS و شاخص­های آمار توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ­ها: یافته­های پژوهش نشان داد که میانگین راهبردهای منفی تنظیم هیجان در مراحل مختلف خط پایه برای هر دو بیمار کاهش و میانگین راهبردهای مثبت تنظیم هیجان در مراحل مختلف خط پایه برای هر دو بیمار افزایش یافت) ۰۰۱/۰>.(P نتیجه­ گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان­دهنده اثربخشی گشتالت درمانی در بهبود راهبردهای تنظیم شناختی هیجان بیماران مبتلا به سندروم روده تحریک­پذیر بود. بنابراین، یافته­های پژوهش حاضر نیاز به مداخله­های روان­درمانی جامع با رویکرد گشتالت برای این بیماران را نشان می­دهد.  

Keywords:

Irritable Bowel Syndrome , Gestalt Therapy , Cognition Emotion Regulation Strategies , سندروم روده تحریک­پذیر , گشتالت درمانی , راهبردهای تنظیم شناختی هیجان