مقایسه خود ارزشیابی و ارزشیابی توسط مربی در کارآموزی کودکان دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، سال ۱۳۹۳

مقدمه: یکی از چالشهای دوران تحصیل دانشجویان پرستاری، نحوه ارزشیابی است. وارد نمودن فراگیران در فرآیند ارزشیابی یکی از روش های معتبر سازی ارزشیابی است. این مطالعه با هدف مقایسه خود ارزشیابی و ارزشیابی توسط مربی در کارآموزی کودکان دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان انجام شد. روش کار: در این مطالعه توصیفی مقطعی، ۲۸ دانشجوی کارشناسی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان که واحد کارآموزی در عرصه کودکان را اخذ نموده بودند در سال ۱۳۹۳ به صورت سرشماری انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه ارزشیابی مهارتهای دانشجویان بود. در پایان هر روز برگه های ارزشیابی برای هر دانشجو توسط خودش و مربی تکمیل گردید و تا پایان کارآموزی این روند ادامه یافت. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده با استفاده از روشهای آمار توصیفی و تحلیلی از جمله تی زوج و ضریب همبستگی پیرسون توسط نرم افزار SPSS نسخه ۱۸ انجام شد. یافته ها: میانگین و انحراف معیار نمرات ارزشیابی کل در ارزشیابی مربی بالینی (۸۱/۸ ± ۰۱/۸۴) و در ارزشیابی دانشجو (۱۷/۶ ± ۷۴/۸۹) بود. آزمون تی زوج بین نمرات ارزشیابی مربی و خودارزشیابی دانشجویان اختلاف معناداری نشان نداد (۱۶۱/۰ = P). نتیجه گیری: بر اساس نتایج، خود ارزشیابی دانشجویان با ارزشیابی آنان توسط مربی تقریبا مشابه و نشان دهنده این است که دانشجویان می توانند عملکرد خود را مورد قضاوت داده و به نقاط ضعف و قوت خود نیز پی ببرند. بنابراین استفاده از این روش به همراه سایر روشهای ارزشیابی جهت کم کردن چالش های ارزشیابی دانشجویان پیشنهاد می شود.

Keywords:

Self Evaluation , Instructor Evaluation , Clinical Skills , Nursing Students , خودارزشیابی , ارزشیابی مربی , مهارت های بالینی , دانشجویان پرستاری