تجربه دانشجویان مامایی از آموزش به روش ایفای نقش در کارآموزی: پژوهش کیفی

مقدمه: تجربیات دانشجویان در محیط های بالینی، خصوصا در استراتژی های نوین آموزش، بسیار اهمیت دارد. لذا، هدف از این پژوهش، تبیین تجربه یادگیری دانشجویان مامایی از استفاده استراتژی آموزشی ایفای نقش جهت یادگیری «مهارت مشاوره و آموزش گروهی مراجعین» بود. روش: پژوهش کیفی حاضر به روش تحلیل محتوا انجام گردید. با نمونه گیری مبتنی بر هدف تمامی ۱۶ دانشجوی کارشناسی مامایی تحت آموزش به روش ایفای نقش، گروه نمونه را تشکیل دادند. داده ها با استفاده ۱۶ مصاحبه نیمه ساختار یافته انفرادی و چهار مصاحبه گروه متمرکز، مشاهده و یادداشت برداری در فیلد گردآوری شد. میانگین مدت مصاحبه های فردی و گروه متمرکز به ترتیب ۳/۲۵(۷/۸±) و ۷/۴۸(۲/۱۲±) دقیقه بود. هم زمان با گردآوری داده ها از تحلیل محتوا با رویکرد قراردادی استفاده شد. یافته ها: دانشجویان دارای میانگین سنی ۳/۲۱(۸۱/۰±) سال، همگی در ترم پنجم، مجرد و بدون تجربه کار دانشجویی بودند. تجزیه و تحلیل کیفی متن ها منجر به استخراج سه درون مایه «ایفای نقش نمایشی»، «ایفای نقش واقعی» و «گذار از دانشجویی به فرد حرفه ای» گردید. درون مایه «ایفای نقش نمایشی» دارای طبقات «پذیرش نقش»، «فرصت به کارگیری دانش نظری» و «اهمیت نقش»؛ درون مایه «ایفای نقش واقعی» دارای طبقات «اضطراب اولیه»، «تسلط» و «رضایتمندی»؛ درون مایه «گذار از دانشجویی به فرد حرفه ای» دارای طبقات «انجام وظایف حرفه ای» و «آینده حرفه ای» بود. نتیجه گیری: به کارگیری روش آموزشی ایفای نقش و متعاقب آن کاربرد در بالین می تواند تجربه «ایفای نقش نمایشی»، «ایفای نقش واقعی» و «گذار از دانشجویی به فرد حرفه ای» را در دانشجویان مامایی هنگام کارآموزی ایجاد نماید.

Keywords:

Internship , role playing , midwifery students , experience , qualitative research , کارآموزی , ایفای نقش , دانشجویان مامایی , تجربه , پژوهش کیفی