نقش سازمان شخصیت و سبک های دلبستگی در گرایش نوجوانان به رفتارهای خودآسیب رسان و خودکشی

مقدمه: نوجوانانی که رفتارهای خودآسیب رسان و گرایش به خودکشی دارند مشکلات روانشناختی متفاوتی را تجربه می کنند. در این میان درباره ی دو ریسک فاکتور مهم یعنی سبک دلبستگی ناایمن و سازمان شخصیت مرزی علی رغم اهمیتی که برای درک رفتارهای خودآسیب رسان دارند پیشینه ی پژوهشی ضعیف است. این مطالعه با هدف بررسی رابطه میان سبک دلبستگی ناایمن و سازمان شخصیت مرزی با رفتارهای خودآسیب رسان و گرایش به خودکشی نوجوانان انجام شد. روش کار: روش این پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر تمام دختران دانش آموز شاغل به تحصیل در سال ۹۷ – ۹۶ منطقه ی ۱۶ آموزش و پرورش شهر تهران بودند که در دوره اول و دوم متوسطه مدارس دولتی تحصیل می کردند. گروه نمونه پژوهش شامل ۷۰۰ دانش آموز دختر در رده ی سنی ۱۷-۱۵ سال بودند که با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و به ابزارهای پژوهش یعنی سیاهه ی رفتارهای خودآسیب رسان، مقیاس چند بعدی گرایش به خودکشی و سیاهه سازمان شخصیت کرنبرگ پاسخ دادند. داده ها با روش همبستگی پیرسون و با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۱ تحلیل شدند. یافته ها: یافته های این پژوهش نشان داد میان سبک دلبستگی و سازمان شخصیت با رفتارهای خودآسیب رسان و گرایش به خودکشی نوجوانان همبستگی وجود دارد. نتیجه گیری: نتیجه ی مطالعه ی حاضر در راستای یافته های دیگر پژوهش ها و مبانی نظریه ای بوده و  پیش بینی پذیری رفتارهای خودآسیب رسان و گرایش به خودکشی در نوجوانان را توجه به ارزیابی سازمان شخصیت و سبک دلبستگی نشان می دهد.

Keywords:

self- harm behaviors , suicide tendency , attachment style and personality organization , رفتارهای خودآسیب رسان و گرایش به خودکشی , سبک های دلبستگی و سازمان شخصیت