اثربخشی گروه درمانی شناختی بر میزان باورهای فراآگاهی افراد وابسته به تی. اچ. سی

مقدمه: اعتیاد امروزه به یکی از جدی ترین معضلات جامعه بشری تبدیل شده است که منجر به پیدایش فقر و بیکاری و مهمتر از آن بروز مشکلات مکرر شغلی، اجتماعی و قانونی می­شود. بنابراین هدف اصلی این پژوهش، [m۲] تعیین میزان اثربخشی گروه­درمانی شناختی در تغییر سطح باورهای فراآگاهی افراد معتاد به تی. اچ. سی شهرستان خرم­آباد بود. روش­ : این پژوهش به صورت نیمه­تجربی بود که در آن از طرح پیش­آزمون - پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. نمونه پژوهش ۴۰ آزمودنی بود که از میان مردان معتاد به تی. اچ. سی شهرستان خرم آباد انتخاب و به صورت[m۳]  تصادفی ساده در گروه­های آزمایش (گروه­درمانی شناختی) و گواه گمارده شدند. در مرحله مداخله گروه آزمایش در ۸ جلسه تحت آموزش گروه­درمانی شناختی قرار گرفتند. برای جمع­آوری داده­ها از پرسشنامه باورهای فراآگاهی در مراحل پیش­آزمون و پس­آزمون برای دو گروه آزمایشی و گواه استفاده شد. داده­های پژوهش با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره(مانکووا) تجزیه و تحلیل شدند. یافته­ها: نتایج تحلیل کوواریانس تفاوت[H۴]  معناداری بین دو گروه نشان داد (۰۶/۰p<). یافته­ها حاکی از آن بود که گروه­درمانی شناختی در تغییر سطح باورهای فراآگاهی اثربخش است(۰۰۱/۰P=، ۱۴۱/۱۸F=). نتایج تحلیل کوواریانس تک متغیره نشان داد  که گروه­درمانی شناختی بر افزایش باورهای مثبت با ضریب اتا ۶۲/۰ و خوداگاهی شناختی با ضریب اتا ۶۱/۰، و همچنین بر کاهش تضاد شناختی با ضریب اتای۴۷/۰، کنترل­ناپذیری و خطر افکار با ضریب اتا۳۸/۰ و نیاز به کنترل افکار با ضریب اتا۴۴/۰ تاثیر معنی­داری داشته است.  نتیجه­ گیری:  بنابراین چنانچه افرادی که در حوزه مربوط به مواد مبارزه با مخدر و درمان افراد مبتلا به اعتیاد کار می­کنند، از روش گروه­درمانی شناختی استفاده کنند می­توانند باورهای فراآگاهی مثبتی را در بیماران ایجاد کنند.  

Keywords:

Cognitive Group Therapy , Positive and Negative Meta-cognitive Beliefs , Addiction , T.H.C , گروه درمانی شناختی , باورهای فراآگاهی , اعتیاد , تی. اچ. سی