اثر بخشی رفتار درمانی دیالکتیک بر حل تعارض بین فردی بیماران عروق کرونر قلبی

مقدمه: هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی رفتار درمانی دیالکتیک بر حل تعارض بین فردی بیماران عروق کرونر قلبی بود. روش کار: این پژوهش از نوع نیمه مداخله ای پیش آزمون پس آزمون با گروه شاهد بود که در سال ۱۳۹۶ انجام شد. محیط پژوهش در اصفهان و جامعه پژوهش شامل بیماران مبتلا به کرونر قلب مراجعه کننده به پژوهشکده قلب و عروق اصفهان بود. ۳۲ زن و مرد مبتلا به بیماری عروق کرونر قلب با تحصیلات حداقل دیپلم، از پژوهشکده قلب و عروق اصفهان، به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و بعد از همتا سازی از نظر سن و جنس، به طور تصادفی در دو گروه آزمون (۱۶ نفر) و شاهد (۱۶ نفر) قرار گرفتند. از هر دو گروه با استفاده از پرسش نامه ی "حل تعارض (CRQ)"، مرحله ی پیش آزمون به عمل آمد. گروه آزمون به مدت ۸ جلسه ی ۲ ساعته (هفته ای یک بار) تحت آموزش رفتار درمانی دیالکتیک قرار گرفت. سپس از هر دو گروه، پس آزمون به عمل آمد. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ به روش تحلیل کوواریانس چند متغیری (MANCOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد DBT بر حل تعارض بین فردی بیماران عروق کرونر قلب با اندازه اثر ۸۱/۰% تاثیر داشته است. نتیجه گیری: بر اساس نتایج، می توان گفت که رفتار درمانی دیالکتیک می تواند بر حل تعارض بین فردی بیماران عروق کرونر قلبی، تاثیر مثبت داشته باشد.  

Keywords:

Coronary Heart Disease , Dialectical Behavior Therapy , Interpersonal Conflict Resolution , عروق کرونر قلب , رفتار درمانی دیالکتیک , حل تعارض بین فردی