مقایسه دو روش ساکشن لوله تراشه با فشار منفی ۱۰۰ و منفی ۲۰۰ میلی متر جیوه

مقدمه: ساکشن لوله تراشه یکی از اقدامات مهم پرستاری جهت بهبود اکسیژن رسانی در بیماران دارای لوله تراشه می باشد. میزان فشار منفی جهت ساکشن لوله تراشه یکی از موارد بحث برانگیز می باشد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر ساکشن لوله تراشه با فشار منفی۱۰۰ و منفی۲۰۰ میلی متر جیوه بر شاخص های فیزیولوژیک بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه انجام شد. روش: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، ۶۰ بیمار بستری در بخش های مراقبت ویژه بیمارستان الزهرا اصفهان که تحت تهویه مکانیکی بودند با روش نمونه گیری آسان (در دسترس) انتخاب شدند. سپس نمونه ها به صورت تصادفی به دو گروه (ساکشن با فشار منفی ۱۰۰ و منفی ۲۰۰ میلی متر جیوه) تخصیص داده شدند. میزان اشباع اکسیژن خون شریانی، تعداد ضربان قلب و متوسط فشارخون شریانی بیماران در مراحل بلافاصله قبل، حین، ۵ و۲۰ دقیقه بعد از هر دو نوع ساکشن اندازه گیری شدند. داده ها با استفاده از آزمون های آماری آنالیز واریانس با تکرار مشاهدات، کای اسکوئر و تی مستقل تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که در هر دو گروه پس از انجام ساکشن میزان اشباع اکسیژن خون شریانی به طور معناداری کاهش و تعداد ضربان قلب و متوسط فشارخون شریانی به طور معناداری افزایش یافته بود (۰۵/۰>p). البته این تغییرات بین دو گروه معنادار نبود (۰۵/۰ساکشن لوله تراشه با فشار منفی ۱۰۰ و منفی ۲۰۰ میلی متر جیوه به صورت مشابه بر میزان اشباع اکسیژن خون شریانی، تعداد ضربان قلب و متوسط فشارخون شریانی تاثیر دارند. بنابراین پرستاران می توانند ساکشن لوله تراشه را با هر یک از این روش ها انجام دهند. از آنجایی که هر دو روش بر شاخص های فیزیولوژیک بیماران موثر هستند، پرستاران باید این شاخص ها را قبل و بعد از ساکشن لوله تراشه اندازه گیری نمایند.

Keywords:

Nursing , suction , vital signs , airway clearance , intensive care unit , پرستاری , ساکشن , علایم حیاتی , پاک سازی راه هوایی , بخش مراقبت ویژه