تاثیر آموزش گروهی بر رفتار مراقبین از کودک کم توان ذهنی

مقدمه: وجود فرد کم توان ذهنی در خانواده چالش هایی را برای هر یک از اعضای خانواده در پی دارد، و خانواده ها قادر نیستند همیشه با این چالش ها به صورت مناسب برخورد کنند. ارائه اطلاعات پایه ای توسط سیستم های حمایتی برای این خانواده ها، به ویژه برای مراقبین از این کودکان می تواند گامی موثر در حمایت از آنها محسوب گردد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر آموزش بر رفتار مراقبتی مراقبین از کودک کم توان ذهنی انجام گردید. روش: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی می باشد که در سال۱۳۹۲ در مرکز توانبخشی نرگس میانه انجام گرفت. در این تحقیق ۶۴ مراقب دارای کودک کم توان ذهنی ۱۸-۶ ساله بطور تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. برای گروه مداخله ۶ جلسه کلاس آموزشی برگزار گردید ولی برای گروه کنترل هیچ مداخله ای انجام نشد. در هر دو گروه در ابتدا و انتهای مطالعه، داده ها براساس پرسش نامه های محقق ساخته رفتار جمع آوری گردید. یافته ها: بین میانگین رفتار مراقبین در هر دو گروه، قبل از مداخله اختلاف آماری معنی داری بدست نیامد. نتایج نشان داد ۱/۵ماه بعد از اجرای مداخله، افزایش میزان نمره رفتار مراقبین در گروه مداخله قبل(۵/۶۳±۴۸/۶۴) و بعد از مداخله(۲/۷۷±۵۸/۴۶) معنی دار بود(p<۰/۰۵). نتیجه گیری: آموزش گروهی به مراقبین از کودکان کم توان ذهنی باعث ارتقاء رفتار مراقبتی آنان شده و نیز با دادن آگاهی های لازم به چنین خانواده هایی می توان آنان را ترغیب نمود تا در ارتقاء کیفیت زندگی خود و فرزندشان مشارکت داشته باشند.

Keywords:

Group Training , Children with intellectual disability , Caregivers caring behavior , آموزش گروهی , کودک کم توان ذهنی , رفتار مراقبتی مراقبین