اثربخشی فعالیت های باغبانی بر بهبود الکسیتایمیا در بیماران افسرده

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی فعالیت های باغبانی بر ناگویی هیجانی بیماران دچار افسردگی مزمن بود. در این پژوهش از روش نمونه گیری هدفمند استفاده شد. بدین منظور از بین جامعه آماری پژوهش که شامل تمامی بیماران مبتلا به اختلال افسردگی مزمن بوده و در نیمه اول سال ۱۳۹۹ جهت برخورداری از خدمات حمایتی و توانبخشی، تحت پوشش اداره بهزیستی شهرستان مبارکه قرار داشتند، تعداد ۳۰ بیمار انتخاب و بطور تصادفی دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه افسردگی بک-(BDI-II)۲ و مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو(.(FTAS -۲۰ پس از اجرای پیش آزمون، شرکت کنندگان در گروه آزمایش طی پنج جلسه ۲ ساعته در فعالیتهای گروهی باغبانی شرکت نمودند. نتایج نشان داد که فعالیت های باغبانی بر کاهش ناگویی هیجانی بیماران دچار افسردگی مزمن موثر بود(.(p<۰/۰۱ بنابراین میتوان استنباط کرد که فعالیتهای باغبانی به عنوان یک روش مداخله ای برگرفته از مداخلات مبتنی بر طبیعت، می تواند به بهبود برخی از ابعاد اختلال افسردگی مزمن کمک کند.

Keywords:

افسردگی , ناگویی هیجانی , باغبانی درمانی