مدیریت عملکرد و روابط فرد و سازمان

درباره مدیریت عملکرد و روابط فرد و سازمان سازمان در چند سال اخیر در کشور متون بسیاری در اختیار مدیران و سیاست گذاران قرار گرفته است. اما به درستی می توان ادعا کرد که هنوز جایگاه کلیدی و نقش راهبردی مدیریت عملکرد و روابط فرد و سازمان در افزایش بهره وری و کارایی سازمانی، ایجاد تعهد و دلبستگی شغلی و تعالی عملکرد کارکنان برای بسیاری از دست اندرکاران اجرایی در سازمان ها مشخص نشده است. تلاش برای بهبود و استفاده موثر و کارآمد از منابع گوناگون همچون نیروی کار، سرمایه، مواد، انرژی و اطلاعات، هدف تمامی مدیران سازمان های اقتصادی و واحدهای تولیدی صنعتی و موسسات خدماتی است. دموکراسی سازمانی غالبا با افزایش مشارکت و رضایتمندی کارمندان، سطوح بالاتر نوآوری ، افزایش تعهد ذینفعان و در نهایت افزایش عملکرد سازمانی را به همراه دارد. با این حال، فرایندهای دموکراتیک همچنین می توانند زمان قابل توجه و سایر منابع سازمانی را جذب کنند و تصمیمات را از بین ببرند ، که ممکن است منجر به کاهش کارایی شود. یکی از مهمترین اهداف در هر سازمان، ارتقای سطح بهره وری آن است و با توجه به اینکه انسان در ایجاد بهره وری نقشی محوری دارد، بهبود عملکرد و بهسازی نیروی انسانی، نیاز انکارناپذیر هرسازمان است و مدیریت عملکرد، ابزاری برای دستیابی به قابلیتهای کارکنان، رشد و شکوفایی برای رسیدن به اهداف سازمان، شفاف شدن نیازهای آموزشی و ارائه بازخورد لازم به آنهاست. دموکراسی تنها محدود به نهادهای سیاسی نیست، بلکه شامل استقرار دموکراسی در کل جامعه، نهادها و سازمانهای آن است. دموکراسی سازمانی برای تحقق ایده آل های دموکراتیک، نظیر استقلال فردی، آزادی اجتماعی، آزادی بیان و مشارکت در همه مسائلی که زندگی شهروندان را تحت تاثیر قرار می دهد، ضروری و لازم است. هدف از این پژوهش، برسی مدیریت عملکرد و روابط فرد و سازمان با تاکید بر دموکراسی سازمانی در سازمان ها است تا بتواند با استفاده از اصول دموکراسی، نحوه عملکرد منابع انسانی و همچنین تاثیر این اصول بر بهره وری را مشخص کند. همچنین با نگاهی به تئوری مشارکت و درگیری کارکنان و جایگاه سازمان های بین المللی کار در تنظیم روابط کار در کشورها به برسی ورابط فرد و سازمان می پردازد.

Keywords:

دموکراسی سازمانی , بهره وری , مدیریت عملکرد , تئوری مشارکت و درگیری کارکنان , سازمان های بین المللی کار