مکان یابی کاربری درمانی – توریستی با استفاده روش تحلیل فضایی در محیط سیستم اطلاعات جغرافیای (GIS)، نمونه موردی منطقه ۱ و ۶ شهر شیراز

تصمیم گیری برای مکانیابی مراکز خدمات بهداشتی - درمانی با رویکرد توریستی نه تنها از نظر نحوه ارائه خدمات و تحمیل هزینه ها به استفاده کنندگان حائز اهمیت است بلکه خود در توسعه شهر و تعیین الگوی توزیع مکانی تقاضا برای سکونت تاثیر قابل ملاحظه ای دارد. در این مطالعه، هدف اصلی، مکانیابی بهینه این مراکز با توجه به استانداردها و ضوابط علمی بوده است. در این راستا ابتدا مولفه های تاثیر گذار از منابع مختلف جمع آوری و سپس با بهره گیری از سامانه اطلاعات جغرافیایی(GIS)، محدوده مورد مطالعه مورد ارزیابی قرار خواهد گرفت و در نهایت با همپوشانی نقشه شاخصها در وضع موجود، مکانهای دارای قابلیت برای جانمایی کاربری درمانی –توریستی در مناطق ۱ و ۶ شهرداری شیراز معرفی شده است. در این پژوهش داده های مکانی از روی نقشه های رقومی تهیه و داده های توصیفی نیز با استفاده از منابع اسنادی، جمع آوری گردید. برای هر یک از عوامل تاثیرگذار در مکانیابی، لایه های مرتبط (مراکز مسکونی، فضای سبز، شبکه ارتباطی، کاربری اراضی، فاصله از مراکز خدماتی، فاصله از مراکز درمانی موجود و...) تهیه گردیده و با توجه به میزان تاثیر هر یک از معیارها و مقایسات زوجی به روش AHP وزن لایه ها محاسبه و در نهایت با بهره گیری از نتایج حاصل از تلفیق لایه های اطلاعاتی، اراضی منطقه ۱ و ۶ شهرداری شیراز برای انتخاب مکان مناسب پهنه بندی گردید. نتایج حاصله نشان می دهند که محدوده های بلوار چمران، میدان احسان و خیابان دانش آموز دارای بیشترین قابلیت برای جانمایی این کاربری می باشند.

Keywords:

کاربری درمانی – توریستی , مکان یابی , فرایند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) , شیراز