اثربخشی معنادرمانی فرانکل به شیوه گروهی بر تاب آوری، افسردگی و کیفیت زندگی سالمندان

مقدمه: سالمندی فرایندی زیستی است که با تغییرات فراوانی در بستر فردی و خانوادگی همراه بوده و چالش های متعددی را برای افراد به وجود می آورد. این مطالعه با هدف اثربخشی معنادرمانی فرانکل به شیوه گروهی بر تاب آوری، افسردگی و کیفیت زندگی در سالمندان انجام گرفت. روش: مطالعه حاضر از نظر هدف بنیادی و از لحاظ ماهیت، اجرا و نحوه جمع آوری اطلاعات نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه زنان و مردان سالمند ساکن در مراکز نگهداری سالمندان شهر کرج بود. نمونه مورد مطالعه نیز تعداد ۳۰ از میان افراد حاضر در مراکز فوق بود که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شده و در دو گروه آزمایش (۱۵نفر) و کنترل (۱۵ نفر) قرار گرفتند. داده های پژوهش با استفاده از پرسشنامه تاب آوری کونور و دیویدسون،  پرسشنامه افسردگی بک و پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت در دو مقطع پیش و پس آزمون گردآوری شده و با استفاده از روش های توصیفی (میانگین و انحراف استاندار) و استنباطی (تحلیل کواریانس چند متغیره) تجریه و تحلیل گردید. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان دهنده آن بود که معنادرمانی گروهی اثرات مثبت و معنی داری بر تاب آوری سالمندان داشته (۰۵/۰ >P) و موجب کاهش افسردگی و افزایش کیفیت زندگی افراد حاضر در گروه آزمایش در مراحل پس آزمون گردیده است (۰۵/۰ >P). نتیجه گیری: با استفاده از روش های گروهی، در دسترس و مبتنی بر شواهدی همچون معنادرمانی می توان در راستای افزایش کیفیت زندگی سالمندان اقدام نمود.

Keywords:

Group Logotherapy , Quality of life , Resilience , Depression , Elderly , معنادرمانی تاب آوری , افسردگی , کیفیت زندگی , سالمندان