مقاله: طراحی وساخت آزمون جامع تشخیصی نارساخوانی کران (KARAN) در دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر تبریز

هدف: در حال حاضر برای شناسایی دقیق و جامع دانش آموزانی که نارسایی خواندن دارند، یک آزمون هنجاریابی شده مناسب با مراحل یادگیری خواندن در کشور ایران وجود ندارد. با توجه به شیوع بالای این اختلال بین دانش آموزان دوره ابتدایی و نیاز مبرم به تشخیص صحیح و دقیق و مشخص شدن نقطه شروع مداخلات آموزشی و درمانی، مطالعه حاضر باهدف طراحی و بررسی ویژگی های روان سنجی آزمون جامع تشخیص نارساخوانی کران (KARAN) در دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر تبریز صورت گرفت. روش تحقیق: این مطالعه توصیفی-تحلیلی از نوع ابزارسازی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دوره ابتدایی در سال ۱۴۰۰-۱۳۹۹ بود. برای انتخاب نمونه از روش طبقه ای تصادفی متناسب با حجم استفاده شد. بر این اساس تعداد ۶۰۰ نفر (۳۰۰ نفر دختر و ۳۰۰ نفر پسر) در ۶ مقطع تحصیلی انتخاب شدند. یافته ها: حداقل و حداکثر نسبت روایی محتوایی (CVR) برابر با ۰/۵۴ و ۱ و شاخص روایی محتوایی نیز برابر با ۰/۷۷ برآورد گردید. همبستگی این آزمون با آزمون نما ۰/۶۷ برآورد شد (p=۰/۰۰۴). بین دانش آموزان با و بدون مشکل تفاوت معنی داری وجود داشت (p=۰/۰۰۱). همسانی درونی آزمون جامع تشخیص نارساخوانی کران (KARAN) برابر با ۰/۸۰ و ضریب همبستگی درون طبقه ای (ICC) برابر با ۰/۸۲ محاسبه گردید. نتیجه گیری: نتایج بیانگر آن بود که آزمون جامع تشخیص نارساخوانی کران (KARAN) از روایی و پایایی مطلوبی برخوردار است؛ بنابراین می توان از آن برای تشخیص افتراقی و تهیه نقاط قوت و ضعف دانش آموزان نارساخوان و جهت مداخلات آمورشی و درمانی بهره برد.

Keywords:

ویژگی های روان سنجی , نارسا خوانی , کودکان دوره ابتدایی , پایایی و روایی