معرفی سازه‌های تاریخی آبی شوشتر

معماری سنتی درایران پیشینه ای چندهزاره ساله دارد و شاهکارهای پُرشماری را در پهنه ای گسترده از سواحل مدیترانه تا مرزهای چین خلق کرده است. معماری و مهندسی سازه درایران قلمرویی وسیع از مجاری آب زیرزمینی،آب انبارها، چاهها، آب گذرها، مجاری فاضلاب و لوله های زیرگذر برای سامانه های آبیاری، آب راهها،پل ها،بندهای خاکی،سدها،مخزن های آب، شبکه ی راهها؛و ازکلبه ها، آلونک ها و عمارت های کلاه فرنگی کوچک تا بناهای زیبا و باشکوه،مانند سازه های چوبی عظیم، ساختمان های با مصالح بنایی،بادگیرها، منارها،تاق ها و گنبدها را که تاکنون دنیا به خود دیده است،می پوشاند.شهر شوشتر با انواع سازه های آبی در واقع موزه زند ه ای از آثار ارزشمن د اختراعات ایرانیان در زمینه فن آوری های آبی است. هر چند که تا این اواخر تصور بر این بود که کلیه تاسیسات این شهر توسط ساسانیان برپا شده است اما پژوهش های دقیق باستان شناسی ثابت کرد که پایه اولیه و ایجاد اکثر ساختارهای آبی این منطقه به دوران هخامنشیان باز می گردد و در واقع ساسانیان که خود را از اعقاب هخامنشیان می دانستند کارهای آنان را تکمیل و بازسازی نموده ، بر آن به زیبایی افزوده اند. نوع روش پژوهش به کار گرفته شده در این مقاله حاضر ، توصیفی – تحلیلی است و از لحاظ اهداف، کاربردی و ابزار مورد استفاده با استفاده از منابع اسنادی و کتابخانه ای به ویژگی های اساسی سازه های آبی تاریخی شوشتر با تأکید بر خصوصیات سازه ای آنها اشاره خواهد شد.از جمله نتایج پیشنهادی در این مقاله می توان به برنامه ریزی ، مدیریت صحیح این سازه ها مطابق با ابعاد اقتصادی و توسعه پایدار واقلیم ، استفاده از این سازه های طبیعی در ساخت و ساز و کشف دوباره سازه های سنتی اشاره نمود.