رویکرد حقوقی به رابطه رفاه اجتماعی و سیاست اجتماعی

واژه های "رفاه" و "تامین " به خصوص با صفت "اجتماعی " واژه هایی هستند مولود تحولات مدرن و به خاطر همین ویژگی،پیچیدگی های مناسبات اجتماعی مدرن در تفسیر و تاویل آنها راه جسته است. از این رو، ارائه تعریفی دقیق و روشن از آنها که مورداجماع کارشناسان باشد، چندان امکانپذیر نیست، اما به رغم آن می توان با بررسی فرایند شکل گیری این واژه ها و نیز چگونگیکارکرد و حیطه کنش آنها به طرحی کلی از این مفاهیم دست یافت . " رفاه اجتماعی" تعبیری است که بیشتر به یک وضعیت چندجانبه - اقتصادی، اجتماعی و سیاسی معطوف است و حفظ شان انسانها و مسوولیت پذیری جامعه در قبال آن و ارتقای توانمندیکلیت جامعه در عرصه های فردی و جمعی از اهداف اساسی آن است . سیاست اجتماعی، گرچه از جنبه های مختلف با رفاه اجتماعیهمسوست؛ به نوعی که گاه مترادف یکدیگر به کار می روند، اما از نظر نوع رویکرد به مساله و نیز نحوه کارکرد، با رفاه اجتماعیمرزبندی دارد. سیاست اجتماعی از یک سو معطوف به تدبیر و اجراست و به نوعی ابزار پیوند برنامه های مختلف اقتصادی، اجتماعیو سیاسی محسوب می شود و از سوی دیگر به عنوان پوششی عام برای برنامه های مختلف دولت در عرصه های سیاست گزاریگوناگون به شمار می رود (یزدانی، ۱۳۸۲). سعی شده است در این تحقیق با روش اسنادی و کتابخانه ای به تبیین و تعریف مفاهیمرفاه و سیاست اجتماعی پرداخته گردد و بصورت نظری ارتباط آن ها در حیطه ی حقوق مورد بررسی واقع شود.

Keywords:

رفاه اجتماعی , سیاست اجتماعی , تامین اجتماعی , دولت رفاه