نقش آب انبار در توسعه صنعت گردشگری(مطالعه موردی: شهرستان اسد آباد)

در سالیان اخیر به دلیل اهمیت گردشگری از آن به عنوان یک صنعت نام برده می شود. این صنعت کم هزینه، به اندازه ای درآمدزا و پرسود می باشد که بسیاری از کشورها برابر یا بیش از درآمد نفتی کشور ایران از آن عایدی دارند. این صنعت سومین صنعت مولد شغل و سرمایه بعد از نفت و خودروسازی می باشد، که به گفته ی اقتصاددانان توسعه ی صحیح گردشگری به لحاظ اقتصادی موجب افزایش ارز آوری می شود. کشور ایران به دلیل دارا بودن اقلیم، فرهنگ و مذهب متنوع و معماری برخاسته از این شرایط، دارای جاذبه های با ارزش و منحصر به فرد گردشگری در سطح ملی و بین المللی می باشد. به دلیل اهمیت آب، همواره ایرانیان با بهره جستن از تمامی توا نایی های خود در کنار ساخت قنات ها و سدها، به ذخیره سازی آب های فراوان زمستانی، برای به مصرف رساندن آن ها در فصل های گرم سال نیز توجه داشتند و برای تحقق این مسأله، «آب ‌انبار» را بنیان گذاشته اند، به گونه ای که قدیمی ترین آثار به جا مانده از آب انبار تقریباً با پیدایش اولین تمدن های ایران هم زمان است. آب و سازه های مرتبط با آن علاوه بر نقش مهمی که در زندگی روزمره ی ایرانیان داشته، از قداست خاصی نیز برخوردار بوده است. آب انبار شیخ علیخان شهرستان اسدآباد به عنوان تنها آب انبار استان همدان که با توجه به معماری و فرم هندسی بنا، به دوره ی صفویه برمی گردد، به لحاظ بزرگی فضا و گنجایش در بین آب انبارهای تاریخی ایران شاخص می باشد.از این رو در این نوشتار به نقش این بنای باستانی در توسعه پایدار و مدیریت منابع آب و هم چنین جذب گردشگر و ارتقای صنعت گردشگری این استان پرداخته شده است

Keywords:

گردشگری , آب انبار , صنعت , شیخ علیخان , اسدآباد