درآمدی بر مولفه های حقوقی دولت؛ بررسی الگوی مدرن غربی و نظام جمهوری اسلامی ایران

 تجدد در عرصه حاکمیتی و نیل به شور و مشارکت جمعی در تصمیم­گیری­های سیاسی مساله­ای است که قصد و آهنگ آن از میل به تغییرات بنیادین از حکمرانی سلطان­محور[۱] به مردم­محور[۲] شروع شد. دولت مدرن[۳] بعنوان پسایند گونه­های کهن پیشه­ حکمرانی، مبنای حاکمیت خود را نه بر پایه­ منابع روحانی بلکه بر بنیان خرد بشری تعریف کرده و نظام جمهوری ­اسلامی ایران بعنوان مدعی اعمال حاکمیت الهی و مردمی، طبق قانون اساسی، چارچوب سیاسی حقوقی خود را بر پایه­ وحی و فقه بازشناسی کرده ­است؛ اما بعنوان یک موجود سیاسی در سرزمین سیاست و تعامل بین­المللی، نمی­تواند نسبت به اقتضائات دنیای مدرن بالاخص در نظام­سازی سیاسی و حقوقی بی­تفاوت باشد. در همین راستا برای به­سامانی حقوقی و سیاسی و همچنین تمشیت امور عمومی از ابزارهای مدرن در حکمرانی نیز بهره برده ­است؛ لکن از آنجایی که دولت و مدرنیته پدیده های متکثر در نظامات فکری و سیاسی هستند، تفاوت­هایی در بازشناسی مولفه­های مدرن وجود دارد که موضوع مطالعه­ این مقاله است. این مرقومه با رویکردی توصیفی[۴] تبیینی و تجویزی[۵] با استفاده از داده­های کتابخانه­ای، پس از بررسی مولفه­های برسازنده­ دولت / حکومت، یافته اصلی خود را تفاوت در «مبنا و منشا هنجارساز» دو نظام حقوقی می­بیند. [۱]. Governor Oriented[۲]. People Oriented[۳]. Modern State[۴]. Descriptive[۵]. Perspective

Keywords:

دولت مدرن , سوژگی مدرن , تفکیک قوا , حاکمیت , مشروعیت