اثربخشی آموزش خودتنظیمی بر انسجام روانی و آشفتگی زناشویی در خانواده های دارای اختلاف شهر کرمانشاه

هدف پژوهش حاضر، اثربخشی آموزش خودتنظیمی بر انسجام روانی و آشفتگی زناشویی در خانواده های دارای اختلاف شهر کرمانشاه است. روش از لحاظ هدف کاربردی و ازلحاظ شیوه گردآوری داده های پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه است. جامعه آماری پژوهش شامل تمام زوجین دارای اختلاف زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره در سال ۱۳۹۸ می باشد. حجم نمونه بر اساس روش نمونه گیری در دسترس ۳۰ زوج (گروه آزمایش ۱۵ زوج، گروه کنترل ۱۵زوج) برآورد شد. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس غربالگری آشفتگی زناشویی و ارتباطی ویشمن و همکاران (۲۰۰۹)، پرسشنامه انسجام روانی فلنسبرگ و همکارانش ۲۰۰۶ می باشد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از دو سطح آمار توصیفی (درصد، میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی جهت تفاوت میانگین بین گره ها از آزمون تحلیل واریانس استفاده گردید. روایی پرسشنامه ها مورد تایید استاد راهنما مورد تایید قرار گرفت. پایایی پرسشنامه ها از طریق آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب برای آشفتگی زناشویی ۸۳/۰ و انسجام روانی ۸۶/۰ گزارش شد. نتایج نشان داد آموزش خودتنظیمی بر انسجام روانی و آشفتگی زناشویی در خانواده های دارای اختلاف شهر کرمانشاه اثربخش بوده است.

Keywords:

کلیدواژگان: آموزش خودتنظیمی , انسجام روانی , آشفتگی زناشویی