تاثیر آموزش بهزیستی روانشناختی بر امید به زندگی، بهزیستی روانشناختی و اضطراب اجتماعی در مادران دانش آموزان کم توان ذهنی

هدف این پژوهش تعیین تاثیر آموزش بهزیستی روانشناختی بر امید به زندگی، بهزیستی روانشناختی و اضطراب اجتماعی بود. این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش مادران دانش آموزان کم توان ذهنی شهرستان ورامین در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ بودند. نمونه پژوهش ۵۰ نفر بودند که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و با روش تصادفی ساده در دو گروه مساوی جایگزین شدند. گروه آزمایش ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای آموزش بهزیستی روانشناختی دریافت کرد و گروه کنترل در لیست انتظار برای آموزش قرار گرفت. ابزارهای پژوهش پرسشنامه های امید به زندگی (اسنایدر و همکاران، ۱۹۹۱)، بهزیستی روانشناختی (ریف، ۱۹۸۹) و اضطراب اجتماعی (کانور و همکاران، ۲۰۰۰) بودند و داده ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری در نرم افزار SPSS-۲۵ تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که گروه های آزمایش و کنترل از نظر هر سه متغیر امید به زندگی، بهزیستی روانشناختی و اضطراب اجتماعی تفاوت معنی داری داشتند (۰۰۱/۰p <). به این ترتیب که این شیوه آموزشی باعث افزایش امید به زندگی و بهزیستی روانشناختی و کاهش اضطراب اجتماعی در مادران دانش آموزان کم توان ذهنی شد. با توجه به نتایج متخصصان سلامت و درمانگران می توانند از روش آموزش بهزیستی روانشناختی برای بهبود ویژگی های مرتبط با سلامت در مادران دانش آموزان کم توان ذهنی استفاده کنند.

Keywords:

آموزش بهزیستی روانشناختی , امید به زندگی , بهزیستی روانشناختی , اضطراب اجتماعی