اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی بر مسئولیت پذیری، کارکرد اجتماعی و حل مساله در زنان سرپرست خانوار بهزیستی شهر اهواز

این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی بر مسئولیت پذیری، کارکرد اجتماعی و حل مساله در میان زنان سرپرست خانوار انجام شد. این مطالعه از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه اجرا نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش زنان سرپرست خانوار تحت پوشش اداره بهزیستی شهر اهواز در فصل پاییز سال ۱۳۹۷ بودند. از میان اعضای جامعه ۵۰ نفر پس از بررسی ملاک های ورود به مطالعه با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۲۵ نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای با روش آموزش مهارت های ارتباطی آموزش دید. ابزارهای پژوهش خرده مقیاس مسئولیت پذیری پرسشنامه روانشناختی کالیفرنیا (گاف، ۱۹۶۴)، خرده مقیاس کارکرد اجتماعی پرسشنامه سلامت عمومی (گلدبرگ و هیلیر، ۱۹۷۹) و پرسشنامه حل مساله (هپنر، ۱۹۸۸) بودند. داده ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری با نرم افزار SPSS-۲۰ تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که بین گروه های آزمایش و کنترل از نظر مسئولیت پذیری، کارکرد اجتماعی و حل مساله تفاوت معنی داری وجود داشت. به عبارت دیگر، آموزش مهارت های ارتباطی به طور معنی داری باعث بهبود مسئولیت پذیری، کارکرد اجتماعی و حل مساله در زنان سرپرست خانوار شد (۰۰۱/۰>P). بر اساس نتایج توصیه می شود که روانشناسان بالینی و درمانگران در ارائه خدمات روانشناختی از روش آموزش مهارت های ارتباطی در کنار سایر روش های آموزشی برای بهبود سلامت به ویژه بهبود مسئولیت پذیری، کارکرد اجتماعی و حل مساله زنان سرپرست خانوار استفاده کنند.

Keywords:

آموزش مهارت های ارتباطی , مسئولیت پذیری , کارکرد اجتماعی , حل مساله , زنان سرپرست خانوار