بررسی رابطه بنیان های اخلاقی و رضایت از زندگی کارکنان زن با آزمون نقش میانجی نگرش مذهبی و رفتار اجتماعی

هدف پژوهش حاضر، تبیین رابطه بین بنیان های اخلاقی با رضایت از زندگی کارکنان زن با آزمون نقش میانجی نگرش مذهبی و رفتار اجتماعی بود. پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ روش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان زن آموزش و پرورش شهرستان بجنورد به تعداد ۲۷۰۹ نفر بود و نمونه با استفاده از فرمول کوکران ۳۳۶ نفر محاسبه گردید که با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه بنیان های اخلاقی هایت و گراهام (۲۰۰۷)، نگرش مذهبی خدایاری فرد و همکاران (۱۳۷۹)، پرسشنامه رفتار اجتماعی– انتظاری هنریکسن و کلارک (۲۰۰۳) و پرسشنامه رضایت از زندگی دینر و همکاران (۱۹۸۵) بوده که روایی صوری و محتوایی و پایایی پرسشنامه ها با روش آلفای کرونباخ تایید شد. ضریب آلفا به ترتیب (۷۹/۰)، (۹۳/۰)، (۷۴/۰) و (۷۱/۰) برآورد گردید. برای تجزیه وتحلیل یافته ها از آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون و معادلات ساختاری از نرم افزار spss ۲۱ و لیزرل ۱/۸ استفاده شد. تحلیل یافته ها نشان داد که بین بنیان های اخلاقی و مولفه (انصاف)، نگرش مذهبی و مولفه های (باور دینی و نمود اجتماعی) و رفتار اجتماعی با رضایت از زندگی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد، اما بین مولفه های (مراقبت/ آسیب ، وفاداری، احترام، خلوص) مربوط به بنیان های اخلاقی با رضایت از زندگی رابطه وجود ندارد. یافته های حاصل از فرضیه اصلی نشان می دهد که بین بنیان های اخلاقی با نقش میانجی نگرش مذهبی و رفتار اجتماعی با رضایت از زندگی کارکنان زن رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. نتایج پژوهش نشان می دهد مذهب و رفتارهای اخلاقی و اجتماعی هنجار در میزان رضایت از زندگی زنان تاثیر دارند.

Keywords:

بنیان های اخلاقی , رضایت از زندگی , نگرش مذهبی , رفتار اجتماعی