تاثیر قصه گویی و داستان گویی به سبک ادبی (داستانهای کلیله و دمنه) بر پرورش خلاقیت و کاهش خشم کودکان

هدف: این پژوهش با هدف تاثیر قصه گویی و داستان گویی به سبک ادبی (داستانهای کلیله و دمنه) بر پرورش خلاقیت و کاهش خشم کودکان انجام گرفت. روش: جامعه پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر پایه ی دوم و سوم ابتدایی شهرستان قروه در سال تحصیلی ۹۲-۹۱ بود. حجم نمونه ابتدا تعداد ۶۰ نفر از دانش آموزان بر اساس نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شد، سپس بر اساس نمرات پرسشنامه تعداد ۲۲ نفر از این افراد که در پرسشنامه خلاقیت پایینترین نمرات و در پرسشنامه خشم بالاترین نمرات را گرفتند انتخاب شدند و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه تحت تاثیر متغیر مستقل قصه گویی و داستان گویی به سبک ادبی (داستانهای کلیله و دمنه) به سبک ادبی قرار گرفتند اما گروه کنترل تحت هیچگونه مداخله ای قرار نگرفتند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه خلاقیت شیفر و خشم چند بعدی پرواز و خالدیان استفاده شد. این پژوهش آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل است. یافته ها: یافته های به دست آمده نشان داد که میانگین نمرات خلاقیت در پس آزمون گروه آزمایش به طور معنا داری از میانگین نمرات پس آزمون در گروه کنترل بالاتر است همچنین میانگین نمرات خشم در پس آزمون گروه آزمایش به طور معنا داری از میانگین نمرات پس آزمون در گروه کنترل پایین تر است. نتیجه گیری: نتیجه گیری می شود که قصه گویی و داستان گویی به سبک ادبی (داستانهای کلیله و دمنه) موجب افزایش و پرورش خلاقیت و کاهش و کنترل خشم می شود.

Keywords:

قصه گویی , داستان گویی , سبک ادبی , کلیله و دمنه , خلاقیت , خشم