تاثیر سطوح مختلف فعالیت بدنی برعملکرد حافظه ی گذشته نگر و آینده نگر سالمندان

مقدمه: تعامل بین فاکتورهای جسمانی و شناختی سالمندان می تواند آثار قابل توجهی بر کیفیت زندگی آنان داشته باشد و بر طراحی سازوکارهای مبتنی بر سلامت سالمندان تاثیر بگذارد. بر این اساس هدف از پژوهش حاضر تاثیر سطوح مختلف فعالیت بدنی بر عملکرد حافظه گذشته نگر و آینده نگر سالمندان انجام گرفت.  روش: پژوهش حاضر یک مطالعه علی مقایسه ای است. نمونه های شامل ۱۷۸ سالمند می باشد. از همه شرکت کنندگان خواسته شد تا  پرسشنامه سطح فعالیت جسمانی سالمندان چامپس را تکمیل کنند و سپس در سه گروه با حجم فعالیت فیزیکی پایین (۵۶ نفر)، متوسط، (۶۳ نفر)  و بالا (۵۹ نفر) قرار داده شدند. حافظه آینده نگر و گذشته نگر از طریق پرسشنامه کرافورد مورد ارزیابی قرار گرفت.  یافته ها: یافتهها نشان داد بین عملکرد حافظه آینده نگر گروه سالمندان با سطح فعالیت زیاد و متوسط با حافظه آینده گر گروه سالمندان با سطح فعالیت کم تفاوت معنادار است (۰۰۱/۰=P) همچنین نتایج تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد بین عملکرد حافظه گذشته نگر در گروه سالمندان با سطوح فعالیت بدنی مختلف تفاوت معنادار وجود دارد (۰۰۴/۰=P).  نتیجه گیری: طبق یافته ها در مطالعه حاضر، میتوان نتیجه گرفت که در سالمندان، سطوح مختلف فعالیت بدنی بر عملکرد حافظه به طور قابل توجهی تاثیر میگذارد. بنابراین، می توان انتظار داشت که افراد مسن با فعالیت بدنی منظم از وقوع بسیاری از مشکلات حافظه در طول زمان جلوگیری می کنند. این مطالعه نشان داد که افراد سالمند در برنامه روزمره خود تمرینات فعالیت بدنی با سطوح بالا را قرار دهند تا از زوال شناختی در حافظه گذشته نگر و اینده نگر جلوگیری کنند. 

Keywords:

physical activity , prospective memory , retrospective memory , elderly , فعالیت بدنی , حافظه اینده نگر , حافظه گذشته نگر , سالمندی.